ซ่าส์~
เสียงคลื่นแม่น้ำกระทบริมหาดทรายสีขาว ยามรุ่งเช้าตรู่เป็นช่วงที่สามีและภรรยาป้ายแดงตื่นมารับความสดชื่น
เขาพาเธอเดินมาเล่นรอบชายหาด มีสุนัขอีกตัวนึงคอยเดินตามเจ้านาย มือบางยกลูบหน้าท้องป่องขึ้นมาอีกนิด เสมือนเป็นดวงใจอีกดวงจากเธอและสามี
"ไว้ถ้าขวัญคลอดเมื่อไหร่ เรามาเลี้ยงลูกที่นี่กันนะ"
"แล้วพี่คาอิลจะไม่ไปทำงานเหรอ?"
"พี่ไปๆ มาๆ ได้ แต่ขวัญกับลูกต้องไม่เหนื่อยก็พอ" น้ำเสียงอบอุ่นบอก โอบไหล่มนช่วยให้เพียงขวัญทรงตัวเดินบนเม็ดทราย เผื่อเธอเดินไม่ระวังอาจจะสะดุดล้ม
นับว่าเวลานี้ช่างแสนสุขใจจริงๆ ไม่มีอะไรที่ต้องการไปมากกว่านี้อีกแล้ว แค่มีเพียงขวัญเป็นครอบครัวอบอุ่นของเขา
"ขวัญจำได้นะคะวันนั้นที่เราลอยโคมด้วยกัน พี่อิลขอพรว่าอะไรยังไม่เห็นบอกขวัญเลย?" ใบหน้าสวยใสไร้เครื่องสำอางค์หันมอง เวลาที่สามีหนุ่มไม่เซ็ทผมปล่อยตามธรรมชาติ บุคลิกช่างดูอ่อนกว่าวัยเสียจริง
"แสดงว่าวันนั้
