หญิงสาวหอบหายใจเร็วอยู่พักหนึ่ง ก่อนที่จะปรับจังหวะให้เป็นปกติ คนที่เพิ่งส่งเธอไปวิมานแสงดาวยืนขึ้นเต็มความสูง เขายิ้มเจ้าเล่ห์ใส่นัยน์ตาคู่สวย ไอรักก้มหน้ารู้สึกอายจนไม่อยากสบสายตาของธีร์ภาณุเลย หากแต่ตอนนี้เธอรู้สึกเพลียแทบจะยืนไม่ไหว แข้งขาก็พาลอ่อนแรง มือบางจึงต้องเกาะแขนชายหนุ่มไว้เพื่อพยุงร่างกายตัวเอง
“นี่ไงรางวัลพิเศษ ชื่นใจที่สุด” ธีร์ภาณุกอดคนตัวเล็กในอ้อมแขนครู่หนึ่ง ก่อนจะจัดการถอดบราเซียร์ออกจากร่างบาง ไอรักเตรียมตัวอ้าปากประท้วง
“พี่จะอาบน้ำให้ครับ อยู่เฉยๆนะ ไม่อย่างนั้นพี่ไม่รับประกันความปลอดภัย” ไอรักหุบปากลงทันที ยืนนิ่งให้ชายหนุ่มอาบน้ำให้ราวกับเด็กน้อย
ธีร์ภาณุใช้ผ้าขนหนูซับน้ำให้ร่างบางก่อนจะพันตัวให้ แล้วรุนหลังไอรักออกจากห้องน้ำ “หนูไอแต่งตัวเองนะครับ พี่เปียกหมดเลยขอตัวอาบน้ำแป๊บหนึ่งนะครับ” รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ผุดพรายขึ้นมาอีกแล้ว ไอรักหันหลังให้ชายหนุ่มแล้วเดินออกจ
