“นายเล็กครับ” ธีร์ภาณุและไอรักหันไปมองเจ้าของเสียงพร้อมกัน และนั่นมันก็ทำให้ลุงมิ่งรู้สึกว่าตัวเองมาไม่ถูกเวลาเอาซะเลย
“มีอะไรครับลุงมิ่ง”
“เอ่อ...มีแขกมาหาครับ” ลุงมิ่งพูดขณะที่มุมกุมเป้าก้มหน้ามองดิน เพราะรู้สึกตัวเองว่าเข้ามาขัดจังหวะของเจ้านายอย่างไม่น่าให้อภัย
“ใคร”
“เอ่อ...คุณมินตราครับ” ไอรักกับธีร์ภาณุหันหน้ามาสบตากันโดยอัตโนมัติ คนหนึ่งแววตาเต็มไปด้วยคำถาม คนหนึ่งแววตาเต็มไปด้วยความไม่สบายใจ กลัวคนที่สบตาด้วยจะเข้าใจผิด ก่อนที่ธีร์ภาณุจะได้พูดอะไร ไอรักสะบัดหน้าหนีด้วยความงอน ก่อนจะลุกขึ้นยืนแล้วเดินเร็วตรงไปที่บ้านหลังเล็กทันที
“หนูไอ” ธีร์ภาณุเรียกตามคนขี้งอนแต่หญิงสาวก็ไม่หันหลังกลับมา
“ผมขอโทษครับนายเล็ก” ลุงมิ่งเอ่ยขึ้นอย่างสำนึกผิด
“ไม่เป็นไรครับ ขอบคุณครับลุงมิ่ง” ชายแก่พยักหน้าหงึกๆ แล้วเดินกลับไปอย่างสำนึกผิด
“ธีร์คะ” มินตราโผเข้ากอดธีร์ภาณุทันทีที่เธอเห็นเขาเดินม
