วันนี้น่านฟ้าติดรถสรวิศมาทำงานส่วนรถของเขาเอาไว้ให้อิงดาวใช้ น่านฟ้าต้องออกมาตั้งแต่เช้ามืดจึงไม่อยากรบกวนเวลาพักผ่อนของอิงดาว แค่เมื่อคืนเขาจับเธอกินทั้งคืนคนตัวเล็กก็แทบไม่ได้พักแล้ว ก่อนออกจากบ้านจึงทำได้เพียงหอมแก้มซ้ายขวาของเธอเท่านั้น
“รถเป็นอะไรวะ”
“เอาไว้ให้แฟนใช้”
“น้องอิงมาค้างกับมึง!” สรวิศตะโกนออกมาอย่างเหลือเชื่อ
น่านฟ้าเงียบแล้วหรี่ตามองเพื่อนสนิทที่นั่งอยู่ตำแหน่งคนขับ แค่แฟนมาค้างคืนด้วยครั้งแรกในชีวิต ไม่ใช่น้ำท่วมโลกสักหน่อยมันจะตกใจทำไม
“ไอ้ห่า แล้วนี่พ่อแม่เขาไม่ตามมาเหรอ ระวังคดีพรากผู้เยาว์นะมึง แล้วศาสตราจารย์พิเชษฐ์รู้เรื่องมั้ย”
เพื่อนสนิทพาดพิงถึงบิดาราวกับว่าเขาเพิ่งอายุสิบห้า น่านฟ้าไม่ได้พูดอะไรแต่จัดการปรับเบาะเอนลงเล็กน้อยแล้วหลับตาพริ้ม ปล่อยให้สรวิศบ่นไปตลอดเส้นทาง เมื่อคืนราววอร์ดคนไข้พิเศษนานไปหน่อยเพลียชะมัด
“มึงต้องบอกพ่อแม่มึงนะ โดนจับเข้าคุก
