ติ๊ง!
ทั้งๆ ที่โทรบอกอิงดาวแล้วว่ากำลังจะลงมาชั้นล่าง แต่ถูกผู้บริหารเรียกคุยเรื่องงานวิจัยกลางทาง กว่าจะคุยเสร็จก็กินเวลาไปถึงสิบนาที แม้รู้ว่ามีเวลาไม่มากแต่ขอแค่ได้เห็นรอยยิ้มสดใสของเธอสักนิดก็ยังดี
ทันทีที่ประตูลิฟต์เปิดออกน่านฟ้าแทบพุ่งเข้าไปกอดคนตัวเล็ก ตอนนี้อิงดาวนั่งรออยู่โซนรับแขก โดยมีนินิวเอ็กเทิร์นหนุ่มประจำห้องฉุกเฉินนั่งคุยอยู่ด้วย
“คุณหมอลงมาแล้วนิว”
“งั้นนิวไปก่อนนะ เย็นนี้เจอกัน” นินิวยกมือไหว้ศัลยแพทย์หนุ่ม แล้วรีบวิ่งกลับไปทางห้องฉุกเฉิน
“รอนานมั้ยครับ”
หมับ!
อิงดาวหัวใจแทบวายตาย เมื่อถูกร่างสูงดึงเธอเข้าไปกอดเอาไว้แล้วโยกตัวไปมาแบบที่ชอบทำ ไม่สนใจว่าคนที่เดินผ่านไปมาจะมองเลยสักนิด เป็นอิงดาวที่รีบบอกเตือนสติเพราะกลัวคนอื่นเขาจะเอาน่านฟ้าไปนินทาในทางไม่ดี
“คนมองหมดแล้วค่ะพี่หมอขา”
“ก็พี่คิดถึงน้อง”
“เอาไว้กอดคืนนี้นะคะ”
หญิงสาวเงยหน้าขึ้นเอ่ยด้วยน้ำเสี
