“อ๊ะ! พี่น่านขา...เผ็ดร้อนขนาดนี้ อิงคงไปฉลองวันครบรอบของเราไม่ไหวแล้วล่ะค่ะ”
คนตัวเล็กที่อยู่ในท่าคลานเข่าบนฟูกหนาเอี้ยวหน้ากลับไปมองด้วยสายตาหยาดเยิ้ม เมื่อคนตัวสูงที่ยืนซ้อนอยู่ทางด้านหลังขยับโยกแก่นกายเข้าออกในช่องทางรักของเธออย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย
“น้องอิงปล่อยให้พี่ห่างเรื่องอย่างว่าจะเป็นเดือนแล้วนะครับ”
เสียงอ่อนโยนปนหอบหายใจกระเส่าของน่านฟ้าเอ่ยออกมาออดอ้อน หลังจากที่อิงดาวมุ่งมั่นทำงานราวกับจำศีลภาวนาจนไม่มีเวลาให้เขามาร่วมเดือน วันนี้หลังจากเธอส่งงานวาดการ์ตูนมังงะเสร็จ น่านฟ้าจึงทวงคืนอิงดาวของเขาซะเลย
“หรือว่าอิงไม่อยากครับ หืม...”
“กะ...ก็” เธอเอ่ยออกมาไม่เต็มเสียงรีบหลบตาเจ้าของใบหน้าคมเลือกไม่ตอบแล้วฟุบหน้าลงไปกับหมอนใบใหญ่แทน
ด้วยว่ารู้ความต้องการของตัวเองดี แฟนเธอเด็ดพริกร้อยสวนขนาดนี้ใครจะปฏิเสธลง
“สัญญาครับว่ารอบนี้เป็นรอบสุดท้าย”
“อื้อ...พี่น่าน” ว่าจบริมฝี
