ด้านน่านฟ้าปากกาในมือที่กำลังเขียนอยู่บนชาร์จตรวจคนไข้ถูกวางลง สองแขนตั้งฉากแล้วเท้าคางกับโต๊ะทำงาน เมื่อเห็นว่าข้อความในห้องแชตแจ้งเตือนว่าอ่านแล้ว แต่ปลายทางกลับยังไม่พิมพ์อะไรตอบกลับ รูปที่ส่งมาก็ยังไม่ได้ดูชัดๆ แล้วนี่เธอจะรีบยกเลิกข้อความไปทำไม
“หิวว่ะ วันนี้มีตลาดเปิดท้าย ไปหาไรกินกัน”
สรวิศศัลยแพทย์กระดูกเดินหัวฟูนวดต้นคอเข้ามาภายในห้องพักแพทย์ นี่กว่าจะผ่าตัดเสร็จก็ปาไปเกือบสองทุ่ม เลยเวลาอาหารมานานโขส่งผลให้ท้องเขาร้องลั่นห้องโออาร์ไปตั้งหลายหน
“มึงไปเถอะ กูมีนัด”
น่านฟ้าตอบเลี่ยงๆไม่มองคนถาม ทว่าเอาแต่จ้องเครื่องมือสื่อสารสีดำด้วยแววตาแปลกๆ เขาหยิบมันขึ้นมาอีกครั้งเมื่อนึกขึ้นได้ว่าตอนเช้าภูมินทร์เพื่อนของเขาพูดถึงอิงดาว ด้วยท่าทางสนิทสนมในระดับหนึ่ง บางทีภูมินทร์อาจจะรู้ว่าบ้านของเธออยู่ที่ไหนก็ได้
“นัดกับใครวะ อย่าบอกนะว่าแอบไปมีหญิง”
“อืม...”
คำตอบแบบขอไปทีของน่านฟ้า ทำ
