“ห้ามไม่ฟังอยู่แล้วนี่คะ อยากจะกี่รอบก็เชิญ แต่ตอนนี้ขอพักร่างแป๊ปนะคะ” คนตัวเล็กเอ่ยอย่างรู้ใจ และเธอก็ชอบในสิ่งที่เขาทำด้วยน่ะสิ เธอก็เลยไม่คิดที่จะห้ามเขาสักนิด
“ก็รู้ใจซะอย่างนี้จะไม่ให้รักไม่ให้หลงได้ยังไงล่ะครับ” ว่าแล้วร่างสูงก็จุมพิตลงที่แก้มนวลใสของหญิงสาว ก่อนที่จะลามไปที่เรียวปากบาง พร้อมทั้งดูดกลืนหวามหอมหวานของเรียวปากบาง ด้วยความปรารถนาที่ล้นปริ่ม ระหว่างที่เขากำลังควานหาความหวานจากโพรงปากบางอยู่นั้น เสียงเคาะประตูห้องก็ดังขึ้น ทำให้เมฆาต้องยอมผละจากร่างบางด้วยความไม่พอใจ แต่เขาก็ต้องยับยั้งชั่งใจไว้เพราะที่นี่คือโรงพยาบาล
“เข้ามาได้ครับ” เสียงสั่งการอนุญาตอย่างไม่สบอารมณ์ทำให้หญิงสาวต้องลอบหัวเราะออกมา เพราะรู้ดีว่าอีกฝ่ายเหมือนจะหยุดไม่ได้
“แหม๋...ผมมาขัดจังหวะคุณเพื่อนหรือเปล่าครับ ดูสิคุณเพื่อนหน้ามุ่ยเชียว” ประสพเอ่ยออกมาเพราะเขาเห็นภาพเมื่อสักครู่ผ่านกระจกที่ประตู แล
