“ก็นับว่ายังฉลาดที่เลือกที่จะบอก ก่อนที่จะโดนเตะ แต่ยังไงก็ขอบคุณแกมากนะเพื่อนสำหรับทุกอย่าง” แม้ว่าจะหมั่นไส้ประสพแค่ไหน แต่เมฆาก็อดไม่ได้ที่จะขอบคุณเพื่อนสนิท ที่คอยช่วยเหลือเขาเป็นอย่างดีตั้งแต่เมื่อคืน
“ไม่เป็นไรหรอก แกกับคุณน้ำมารักษาที่นี่ ฉันก็ต้องดูแลอย่างดีที่สุด ฉันไม่กวนแล้ว เดี๋ยวเที่ยงก็พาคุณน้ำกลับไปได้เลย ไม่ต้องห่วงเรื่องค่าใช้จ่าย ฉันจัดการเอง” ประสพเอ่ยออกมาอย่างไม่ยี่หระ
“ไม่ได้ ฉันต้องจ่ายเงิน แกทำธุรกิจไม่ได้ทำการกุศล ถ้าแกไม่รับเงินฉันจะโกรธแกจริงๆ ด้วย” เมฆาเอ่ยด้วยความเกรงใจ
“เฮ้อ...อยากเปย์เพื่อนกับว่าที่ภรรยาเพื่อนซะหน่อยก็ไม่ได้ งั้นก็ตามใจแก เดียวก่อนเที่ยงเจ้าหน้าที่การเงินจะมาแจ้งยอดค่ารักษา แกก็จ่ายตามที่แกต้องการแล้วกัน” ประสพเอ่ยอย่างไม่ค่อยชอบใจ แต่เมื่อเพื่อนพูดแบบนี้ มันก็คงไม่มีทางกลับคำแน่ๆ ยังไงก็คงต้องพยายามจ่าย เขาผู้ซึ่งไม่อยากทะเลาะก็เลยต้องยอม
