เห็นแก่ตัวที่สุด...3
491 คำ
แต่เมฆากลับไม่รู้สึกแบบนั้น เขาแค่รู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้เป็นคนไม่มั่นใจในตัวเอง เฉกเช่นรูปลักษณ์ที่เธอต้องการให้คนอื่นเห็น เขาลองสังเกตุเธอดูสักพัก เขาจึงพบว่าเธอนั่งอยู่เพียงคนเดียว และน่าจะมาที่ผับนี้เพียงคนเดียวเช่นกัน
ไม่รู้ว่าเพราะอะไรเมฆาถึงรู้สึกสนใจเธอเป็นพิเศษ เขาลอบมองเธอบ่อยๆ เขาเห็นเธอดื่มเหล้าเข้าไปยังกับดื่มน้ำ และตอนนี้เมฆาเห็นมีผู้ชายหลายคนเข้าไปชนแก้วกับเธอ ไม่รู้ทำไมเขาถึงอยากกันผู้ชายพวกนั้นออกไปไกลๆเธอ และเขาก็เริ่มอยากทำความรู้จักเธอด้วยเช่นกัน
เมฆาเดินสาวเท้าเข้าไปยังโต๊ะที่เธอนั่งอยู่เพียงคนเดียว เขายื่นแก้วไปชนแก้วกับเธอ ซึ่งเธอก็ชนแก้วกลับตามมารยาท พร้อมกับส่งยิ้มให้เขาด้วยแววตาหยาดเยิ้ม เพราะน้ำสีอำพันที่ดื่มเข้าไป
" สวัสดีครับ ขอนั่งด้วยคนได้มั้ยครับ " เมฆาทักทายสาวชุดดำ
" นั่งสิคะ " เสียงเธอตอนนี้เริ่มอ้อแอ้
" คุณชื่ออะไรครับ " เมฆาถามออกไปพร้อมกับจ้องไปที่ใบหน้าเธอ เพราะยิ่งมองใกล้ๆ ก็ยิ่งพบว่าผู้หญิงคนนี้สวยมาก
" ฉันชื่อน้ำ แล้วคุณล่ะ " ธารธารายังคงเอ่ยด้วยเสียงที่อ้อแอ้
" ผมเมฆครับ " เมฆาแนะนำตัวแต่สายตาของเขายังไม่ละจากใบหน้าสวยของเธอ
" ทำไมมานั่งคนเดียวแบบนี้ล่ะครับ ผู้หญิงสวยๆอย่างคุณ มันอันตรายนะครับ " เมฆายังคงมองธารธาราด้วยสายตากรุ้มกริ่ม
" ฉันอยากมาหาประสบการณ์ใหม่ๆ คุณพร้อมจะให้ฉันมั้ยล่ะ " ธารธาราใช้ความกล้าจากการดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์เข้าไป สบตาชายหนุ่มด้วยแววตายั่วยวนอย่างที่เธอเคยเห็นในละคร
" ประสบการณ์อะไร " เมฆางงเล็กน้อย
ธารธาราสูดหายใจเข้าลึกๆ เพื่อรวบรวมความกล้า ก่อนจะเอ่ยออกไปด้วยน้ำเสียงสั่นเล็กน้อย
" One ninght stand กับฉันมั้ย "
เมื่อธารธาราเอ่ยออกไปเธอรู้สึกอายมาก แต่ด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ทำให้สติสัมปัชชัญญะลดลง เธอยังคงเดินหน้าต่อทำตามสิ่งที่เธอมุ่งมั่น ในเมื่อเธอพยายามเก็บพรหมจรรย์ไว้ให้อธิพงษ์ในวันแต่งงาน แต่เขากับไม่เห็นค่า ถ้าอย่างนั้นเธอขอมอบมันให้ใครสักคนที่เธอไม่รู้จักดีกว่า
" คุณพูดผิดพูดใหม่ได้นะ ถ้าผมเซย์เยสไปแล้วคุณไม่มีสิทธิ์กลับตัวนะ " เมฆาตาเป็นมันกับข้อเสนอของเธอ
" ฉันยืนยันคำเดิม " ธารธาราลังเลเล็กน้อยก่อนจะเอ่ยออกไป
" ถ้ามันเป็นความต้องการของสาวสวยแบบคุณ ผมก็ไม่อาจปฏิเสธมันได้ " เมฆารู้สึกดีเล็กน้อยที่ผู้หญิงที่เขากำลังสนใจอยู่เอ่ยขึ้นในสิ่งที่เขากำลังอยากทำกับเธอตั้งแต่แรกเห็น
- ผู้เขียน
