เมื่อกลับมาจากโรงพยาบาล ดูเหมือนบรรยากาศระหว่างปาร์ยและน้ำฟ้า จะอึมครึมมากกว่าเดิม เพราะต่างคนก็ต่างนั่งเงียบอยู่ในห้วงความคิดของตัวเอง
จวบจนกระทั่งรุ่งเช้าของอีกวัน ทั้งสองก็ไม่มีการสนทนากันแต่อย่างใด ทว่าก็ยังทำกิจกรรมเช่นเดิม เหมือนที่เคยทำ น้ำฟ้าก็ยังอุ้มคุณหนูมาส่งผู้เป็นพ่อ ปาร์ยก็พูดคุยกับลูกน้อยก่อนไปทำงาน
"หนูฟ้า" เสียงร้องเรียกของป้านวลดังขึ้น พร้อมกับเดินเข้ามาหาน้ำฟ้าในห้องนั่งเล่น น้ำฟ้าที่กำลังเล่นกับคุณหนูเอี้ยวตัวกลับมามองและยิ้มให้
“จ้ะป้านวล มีอะไรหรือเปล่าจ๊ะ”
“ป้าเวียนหัวยังไงไม่รู้ เมื่อกี้ก็เหมือนจะวูบ ป้าเลยว่าจะมาบอกหนูฟ้า ดูงานในครัวแทนหน่อยน่ะ ป้าจะขอไปนอนพักสักชั่วโมง ดีขึ้นแล้วจะรีบมา”
"ได้สิจ๊ะ ป้านวลรีบไปพักผ่อนเถอะค่ะ เดี๋ยวงานที่เหลือหนูทำให้เอง ไม่ต้องห่วง พักให้หายดีแล้วค่อยมาก็ได้ค่ะ”
"งั้นป้าฝากหน่อยนะ ถ้าอาการดีขึ้นป้าจะรีบมา"
"ไม่ต้องรีบหรอกค่ะป
