คุณหมอดุ

order คำสั่ง

หมอเธียรกระเตงร่างเล็กอ่อนปวกเปียกเคลื่อนมาใต้ฝักบัว จูบแผ่วเบาบนริมฝีปากเธอ มองจุดเชื่อมต่อยังค้างคาไว้แบบนั้น มองเห็นน้ำรักของตัวเองขาวขุ่นทะลักออกมาจากรูร่องจนหยดลงพื้นห้องน้ำ สายน้ำจากฝักบัวชะล้างน้ำคาวขุ่นไหลออกไป เขาถอนตัวตนออกมองดูน้ำกรุ่นคาวทะลักไหลล้นออกมาจากหว่างขาของเด็กสาว

เธอตัวอ่อนแทบยืนไม่อยู่เมื่อหมอเธียรคลายวงแขน ร่างเล็กยังสั่นสะท้านกลางกายสาวยังตอดขมิบจนน้ำขุ่นชุ่มฉ่ำด้านในไหลอาบหว่างขา

เขาดึงเธอมาใต้ฝักบัว ลูบไล้สบู่เหลวไปทั่วร่างไม่เว้นแม้แต่ส่วนนั้นที่เจ้าลูกชายของเขาเพิ่งเข้าไปสำรวจ

"อ๊ะ อย่า" มือเล็กดันมือหมอเธียรออกจากจุดอ่อนไหว

"ทำแล้วจะล้างให้" เขาสอดมือเข้าวนนิ้วบนส่วนอวบนูนของหญิงสาว มันขาวอมชมพูทั้งน่ารักน่าจับ

"ไม่ต้อง ทำเองได้ เอามือออกไปนะ"

เขารั้งเอวเธอเข้าหา สอดนิ้วเข้าในร่องนุ่ม รู้สึกได้ถึงน้ำรักลื่นไหลออกมาที่ฝ่ามือ นิ้วโป้งวนเล่นอยู่บนจุดกระสัน

"อึก อ๊าาา"

"ห้ามคราง" เขาใช้สายตาล้อเลียนเธอ

'คนบ้า ทำแบบนี้จนเสียวขาสั่นไปหมดยังมาบอกห้ามคราง' เธอคิดในใจ

เด็กสาวหนีบขาเข้าหากันโดยอัตโนมัติ เธอเสียวร่องมากจนแทบยืนไม่อยู่ ร่างเล็กยืนพิงร่างสูงล่ำของหมอเธียร มือเกาะแขนเขาไว้เป็นที่ยึดเหนี่ยว ปล่อยให้มือใหญ่ชักนิ้วเข้าออกในร่องคับแน่น ล้างน้ำสวาทค้างในร่องให้เธอจนเขาพอใจ หมอเธียรสัมผัสผิวขาวอมชมพูนุ่มเหมือนกำมะหยี่ของเธอทุกซอกทุกมุม

คุณหมอปิดน้ำฝักบัว คว้าผ้ามาพันกายให้ไอยดา หอมแก้มเธอทั้งสองข้างดังฟอด

"อุ่นรูมั้ย"

"นี่คือคำถามที่ควรถามเหรอหมอเธียร" เธอหน้าแดงรีบก้มหน้า ร่างเล็กเปิดประตูออกจากห้องน้ำไป

หมอเธียรฝากความคิดลามกไว้ในเสี้ยวสมอง ทำให้เธอนึกถึงความเสียวในห้องอาบน้ำ ผิวเปียกชื้นของทั้งสองแนบแน่นสนิท เต้านมเธอเบียดบี้บนแผงอกของหมอ ขาเกี่ยวบั้นเอวเขาไว้ขณะที่เขากระแทกกระทั้นสุดความยาว ความเสียดเสียวในร่องรักเมื่อถูกแท่งหนาใหญ่ครูดเข้าออกถี่รัว น้ำหวานแตกซ่านตอนเธอเสร็จจนตอดรัดคุณหมอ ความรู้สึกอุ่นวาบทั่วช่องท้องตอนหมอหลั่งน้ำขาวขุ่นอุ่นวาบเข้าข้างใน ไม่เพียงเท่านั้น เขายังใช้นิ้วสากระคายแหย่เข้าออกช่วยล้างทำความสะอาด

หน้าหล่อเหลาของหมอเธียรชอบทำสายตาหื่นกระหายเหมือนนักโทษขาดของ

หมอเธียรไม่เหมือนหมอติ๋มทั่วไป

ไอยดาสรุปได้จากการกระทำทุกสิ่งทุกอย่างที่หมอทำกับเธอ เธอสรุปได้ว่า

เขาชอบทำตัวห่ามๆ

คนตัวเล็กรีบเช็ดผมให้แห้ง เธอเดินไปหยิบชุดนักศึกษาของตัวเองขึ้นมา กระดุมขาดไปสองเม็ดไม่รู้กระเด็นไปไหน กระโปรงพลีทยับยู่ยี่ ชั้นในของเธอถูกเหวี่ยงไปใต้โต๊ะ ส่วนแพนตี้ตัวน้อยนั้นขาดเหมือนเศษผ้า ไอยดาเก็บเสื้อผ้าของตัวเองขึ้นมา ก้มมองสภาพเสื้อผ้าในมือ

เธอกำลังทำหน้าเหมือนเด็กถูกแย่งไอติมรสช็อกโกแลต

‘โหยยย หมอเถื่อน วันนี้จะไปเรียนยังไง’

มองจากกองเสื้อผ้าแล้วสรุปได้ง่าย ๆ ว่าไม่มีเสื้อผ้าใส่ไปมหาวิทยาลัย เสื้อผ้าชุดเก่าติดตัวมาเมื่อวานก็กลายเป็นกองเศษผ้าเพราะหมอเถื่อนคนเดียว

หมอเธียรเดินตามมาด้านหลัง เขาเช็ดผมจนแห้ง สวมเพียงบ็อกเซอร์อวดซิกแพ็ค เดินเข้ามาหาไอยดา

"หมอเธียรอ่ะ เสื้อผ้าเละหมดแล้ว จะเอาไหนใส่ไปมหาลัย" เธอมองเขาด้วยสายตาขุ่นเคือง

"ช่วยไม่ได้เธอมันยั่วเซ็กส์เอง อยากฉีกเสื้อผ้าเลยแหละ" เขาตอบแบบหน้าด้านๆ

หมอเธียรค้นตู้เสื้อผ้า หาเสื้อยืดตัวเล็กเนื้อหนากับเสื้อคลุม พร้อมกางเกงขาสั้นโยนไปให้

"ใส่ไปก่อน จะพากลับไปเอาเสื้อผ้าที่บ้าน"

"จะใส่ได้ไง ตัวใหญ่แบบนี้"

"จะแก้ผ้าไปรึไง?" เขาถามเสียงสูง

"หมายความว่าไงจะพากลับไปเอาเสื้อผ้า" ไอยดาขมวดคิ้ว มองหน้าหมอเธียร แทนที่เขาจะพูดว่าไปส่งเธอที่บ้าน แต่หมอเธียรกลับบอกว่าให้กลับไปเอาเสื้อผ้า มันแปลก ๆ

"ไปเก็บของย้ายมาอยู่ที่คอนโดผม แหกขาให้ผมเอาทุกวันตามสัญญา"

"หมอเธียร!" เธอได้แต่ยืนอึ้ง นี่เธอต้องย้ายมาอยู่กับหมอ(เอา)ดุ เหรอ

ชะตาจิ๋มขาดซะแล้ว....ไอยดาได้แต่ก่นด่าโชคชะตาอยู่ในใจ