หมอเธียรขับรถรับไอยดาพามาส่งที่คอนโด ส่วนตัวเองออกไปที่ร้านสัก
หมอเธียรชอบรอยสัก
นายแพทย์เธียรไทยเปิดร้านสักเป็นอีกหนึ่งกิจการของคุณหมอซึ่งมันดูขัดกับอาชีพของหมอมาก เธียรไทยมีรอยสักในร่มผ้า แต่ไม่สักบริเวณแขนหรือนอกร่มผ้าที่เห็นได้ชัดเจน อาชีพหมอต้องการความน่าเชื่อถือ จุดที่เขาสักคือหัวไหล่ รอยสักที่หน้าอกลายไม่ใหญ่มาก และตรงหน้าท้องต่ำกว่าสะดือซึ่งสักคำว่า Freedom ที่แปลว่าอิสระ
ที่ร้านสักมีช่างสักฝีมือดีชื่อแฟรงค์กับเซลล์ ทำงานที่ร้านสักของคุณหมอมาสองสามปีแล้ว
หมอเธียรเดินหน้าบูดเข้าไปในร้าน
"เป็นไรเฮีย รมณ์บ่จอยเหรอ" เซลล์ถาม เซลล์เป็นช่างสักนักล่าแต้ม ผิวแทนหน้าหล่อคม
"เออ" หมอตอบห้วน ๆ
"เป็นไรไปอีกง่ะ ช่วงนี้ร้านได้กำไรดีจะตาย ให้เงินพิเศษพวกผมด้วยล่ะ" แฟรงค์มองหน้าหมอ ปกติหมอเธียรไม่ทำหน้าแบบนี้
"กูเลี้ยงเด็ก" หมอเธียรตอบ
"ก็ดีแล้วนี่ เห็นเฮียไม่มีใครมานาน นึกว่าสกิลการโยกเอวคงขึ้นสนิมละ" ไอ้สองตัวหัวเราะเสียงดังลั่น
"ไอ้พวกเวร กูเพิ่งปล่อยน้ำมา"
"ใครอ่ะเฮีย พามาให้รู้จักหน่อยดิ น่ารักป่าว"
"เด็กกูต้องน่ารักระดับนางฟ้าอยู่แล้ว แต่ช่างเหอะ พวกมึงอย่ารู้จักเลย"
"แล้วทำไมหน้าบูด มีเด็ก ได้ปล่อยน้ำ ควรอารมณ์ดีถึงจะถูก"
เธียรไทยเดินไปเดินมา ทำเอาสองช่างสักเวียนหัว
"เด็กผู้หญิงชอบกินช็อกโกแลตมากเลยเหรอวะ" หมอเธียรพูดลอย ๆ
"ก็ไม่ทุกคนหรอก ของแบบนี้มันต้องสังเกตว่าเด็กหมอชอบแบบไหน ชอบแบบกระแทกเน้น ๆ หรือ ซอยเบา ๆ ลึก ๆ" แฟรงค์ตอบ ดูท่าประโยคนี้มันจะไม่เกี่ยวกับเรื่องช็อกโกแลต
"ไอ้แฟรงค์ กูถามเรื่องช็อกโกแลต"
"ถ้าเค้าชอบก็ซื้อไปฝากเค้าดิ ยิ่งเอาช็อกโกแลตไปวางบนตัวน้องแล้วหมองับกินนะ โอ๊ยยยย แข็ง เอ๊ยฟิน"
"ไอ้โรคจิต" หมอเธียรหันไปยิ้ม
"มันเกี่ยวอะไรกับช็อกโกแลตล่ะเฮีย" เซลล์ถามลูกพี่
"มีคนเอาช็อกโกแลตรูปหมีเวรตะไลนั่นมาฝากเด็กกูน่ะสิ"
"ผู้ชายให้ช็อกโกแลตมันจะแปลว่าอะไรได้ล่ะคร้าบลูกเพ่ แปลว่าบอกรัก เหมือนที่คนเค้าให้กันวันวาเลนไทน์ไง" เซลล์ตอบหมอ คำตอบนี้ทำเอาหมอเธียรเริ่มโมโหอีกแล้ว
"ผู้หญิงรับไว้แปลว่าชอบงั้นสิ" หมอเธียรถามสองช่างสัก
"ถูกต้องนะคร้าบบบบ"
"เอาบัญชีร้านมาให้กูตรวจ กูจะรีบไป"
"ไม่กินเหล้ากันก่อนล่ะเฮีย เดือนนี้ร้านได้กำไรดีมาก"
"ไม่ครับ ผมไม่มีอารมณ์แดก" หมอก้มตรวจบัญชี ทำหน้าเหมือนคนไร้สมาธิ
หมอเธียรตรวจบัญชีร้านเสร็จ หมอหนุ่มหน้าตี๋ยิ้มพึงพอใจกับกำไรเดือนนี้ เขายื่นเงินให้สองคนนั้นเอาไปซื้อเหล้าดื่ม(แดก)ตามใจ ส่วนหมอเดินฉับ ๆ ออกไปข้างนอก กำลังเปิดประตูรถ ไอ้สองคนขี้สงสัย (ขี้เสือก) นั่นก็ตะโกนถามอยู่ได้
"เอ๊า เฮีย ทำไมรีบจังอ่ะ"
"กูจะไปซื้อช็อกโกแลต"
เธียรไทยขับรถไปที่ร้านอิมพอร์ตคอนเฟคชันนารี ร้านขนมหวานนำเข้าที่ใหญ่ที่สุด รถหรูขับเข้าไปจอดหน้าร้าน
สาวสวยผมบลอนด์หน้าตาสวยเฉี่ยวเซ็กซี่ ใบหน้าบ่งบอกว่าเป็นลูกครึ่งปนเชื้อสายตะวันตก หญิงสาวเปรี้ยวเดินสับขาแบบเฟียส ๆ ออกมาต้อนรับ
"อ้าว เธียร ไม่เจอกันนานเลย คิดถึงจัง ลมอะไรหอบมา"
ชิลลี่เป็นสาวลูกครึ่งไฮโซเจ้าของร้านนำเข้าขนมหวานจากต่างประเทศ เป็นเพื่อนพิเศษ คือเพื่อนที่เคยเอากัน หรือเรียกอีกอย่างว่าคู่ขาเก่าของหมอเธียร เคยได้กันเมื่อนานมากแล้วแต่สุดท้ายก็แยกย้ายต่างคนต่างไปในทางของตัวเอง
"ชิลลี่ หาช็อกโกแลตรูปหมีแบบนี้ให้หน่อยสิ" หมอเธียรเปิดรูปกล่องช็อกโกแลตหมีเท็ดดี้ในมือถือให้เจ้าของร้านดู พร้อมบอกจำนวนที่ต้องการ
"หมอจะเอาไปทำอะไร กินของของหวานเป็นตั้งแต่เมื่อไหร่"
"เอาไปรับประทานให้ฟันผุ"
"เธียรไม่ชอบกินขนมหวาน" ชิลลี่จำได้ว่าเธียรไทยไม่เคยชอบกินของหวาน
"สรุป มีรึเปล่าล่ะ ไอ้ช็อกโกแลตหมีแบบนี้"
"มีสิจ๊ะ ช็อกโกแลตแบบนี้มาจากต่างประเทศ แต่ร้านเรามีแทบทุกประเทศเลย รอแป๊บนะ" ชิลลี่เดินเข้าไปในร้าน จัดกล่องช็อกโกแลตตามจำนวนที่หมอสั่ง
หมอเธียรจ่ายเงิน ให้สัญญากับเพื่อนสาวสวยว่าจะพาไปกินข้าววันหลัง
นายแพทย์เธียรไทยขับรถกลับไปที่คอนโด ในใจนึกแต่อยากชิมหมี (ของไอยดา) อย่างเดียวเท่านั้น
อีกอย่างคือเขาต้องการเป็นหมีเท็ดดี้ตัวใหม่ของเธอและจะเป็นตัวโปรดให้ได้ด้วย