สามวันต่อมา
ไอรินเปิดเปลือกตาที่หนักอึ้งขึ้นอย่างช้าๆ ดวงตาพร่าเบลอค่อยๆ ปรับโฟกัส ไอรินกวาดสายตาไปรอบๆ ห้องก็พบว่าที่นี่คือโรงพยาบาล ความทรงจำก่อนที่สติจะดับวูบไปไหลกลับมาดั่งสายน้ำ
“คุณไอริน ฟะ..ฟื้นแล้ว” เป็นเสียงของเซนต์ที่ยืนอยู่มุมห้องเอ่ยขึ้นมา
“นายครับ! นาย! คุณไอรินฟื้นแล้วครับ!” เซนต์ตะโกนเรียกเจ้านายของเขาเสียงดังลั่นห้อง
“หิวน้ำ”
ไอรินรู้สึกกระหายน้ำมากพร้อมกับมือบางเลื่อนมาแตะที่หน้าผากของตัวเองเพราะรู้สึกปวดหนืดและเจ็บแปลบ ไอรินพบว่ามีผ้าพันแผลพันรอบศีรษะของเธออยู่
“ไอริน! ไอรินฟื้นแล้ว ไอ้เซนต์ไปตามหมอมาเร็ว!”
คาเดนออกมาจากห้องน้ำโดยมีแค่ผ้าขนหนูผืนเดียวพันรอบเอวสอบเอาไว้ หยดน้ำเกาะที่ร่างกำยำซึ่งดูก็รู้ว่าชายหนุ่มกำลังอาบน้ำอยู่
มาเฟียหนุ่มรีบปรี่เข้ามาหาหญิงสาวอย่างรวดเร็ว มือไม้ของคนตัวโตสั่นเทาด้วยความดีใจ ชายหนุ่มเหมือนได้ยกภูเขาออกจากอก
“คุณคาเดน มันเกิดอะไ
