หลังจากที่แพรวาและเซนต์ออกไปจากห้อง คาเดนก็รีบเดินมาหาไอรินนั่งเอนกายอยู่ที่เตียงผู้ป่วยทันที เขาอยากจะหอมอยากจะกอดเธอใจจะขาดแล้วแต่ติดอยู่ที่ว่าทั้งพ่อทั้งเพื่อนเธออยู่เต็มห้องไปหมด
“คุณเอางานมาทำที่นี่หรอคะ”
ไอรินมองไปที่โซฟาก็พบว่าบนโต๊ะมีทั้งโน๊ตบุ๊คและแฟ้มเอกสารที่กองเต็มไปหมด อีกทั้งบิดาและเพื่อนสาวของเธอเล่าให้ฟังว่าคาเดนไม่ยอมห่างจากเธอเลย เขาเอาแต่อยู่ในห้องนี้รอให้เธอตื่น
“ใช่”
“ได้นอนบ้างหรือเปล่าคะ ทำไมใต้ตาคล้ำขนาดนี้ละคะ”
“นอนไม่ค่อยหลับ”
“ทำไมคะ”
“เป็นห่วงเมีย”
“ห่วงรินหรอคะ”
“ก็ใช่นะสิ ไม่ให้ห่วงเมียแล้วจะให้ห่วงใคร”
ชายหนุ่มพูดออกมาได้หน้าตาเฉยแต่คนฟังอย่างไอรินกลับหน้าเห่อแดงร้อนไปหมด ชายหนุ่มย่อตัวนอนลงข้างไอรินพร้อมกับดึงร่างบางขึ้นมาเกยบนตัวของเขา วงแขนแกร่งสอดเข้าไปใต้ลำคอระหงข้างหนึ่งส่วนอีกข้างก็กอดรัดไอรินเอาไว้หลวมๆ
“นอนกันเถอะ”
คาเดนหลับตาลงเ
