เลี้ยงส่ง

1798 คำ

“พอจะโทรติดต่อคนขึ้นมาช่วยได้ไหม” ไทเกอร์ใช้เวลาอยู่พักหนึ่งก่อนจะหันไปถามไททัน ในขณะที่ทั้งหมดลงมาจากรถแล้ว “ไม่มีสัญญาณเลยครับ” แคลที่กำลังพยายามจะใช้สัญญาณก็พบว่าเป็นอย่างที่ไททันพูดจริง ๆ ตอนนี้ฟ้าก็เริ่มมืดแล้ว คงต้องรีบตัดสินใจ “เราคงต้องเดินย้อนกลับไปที่หมู่บ้านก่อน” “เดิน?” แคลถามย้ำอีกรอบ แค่นั่งรถยังบ่นจนเจ็บคอ หากต้องเดินกลับไปที่หมู่บ้านจริง ๆ ไทเกอร์อาจจะต้องเผื่อเวลาให้แคลนั่งบ่นอีกประมาณหนึ่งเดือนเลย “ขี่หลังก็ได้ มา” ไม่พูดเปล่า เขาย่อตัวลงนั่งให้แคลได้ขี่หลัง ส่วนเจ้าตัวก็อึกอัก แอบปรายตามองไททันที่ลอบยิ้มเล็กน้อย แต่ก็เบนหน้าหลบแสร้งไม่รู้ไม่เห็น “ไม่เอาอะ ไม่อยากกินแรงใคร” แคลหมุนตัวเดินออกมาทันทีโดยไม่รอ ก่อนที่ร่างสูงใหญ่ทั้งสองจะตามติด แต่เพียงแค่ก้าวเดินได้สักพักพวกเขาก็ต้องชะงัก เพราะมีแสงไฟหน้ารถมอเตอร์ไซค์ประมาณสามคันสาดลงมาจากบนเขา “มีคนมาเหรอ” แสงแห่

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม