หลังจากเสร็จกิจกรรมสุดท้ายในรั้วมหาวิทยาลัย แคลตัดสินใจกลับมาที่นครศรีธรรมราชทันที เธอไม่ได้บอกอะไรกับฟีนิกซ์ทั้งสิ้น เพราะไม่อยากให้อีกฝ่ายเป็นกังวล กลับมาถึงบ้านก็ทำตัวเป็นปกติทุกอย่าง แต่รอยยิ้มที่พยายามปกติ มักซ่อนด้วยความผิดปกติเสมอ
“อ้าว กลับมาทำไมไม่บอกก่อน”
ฟีนิกซ์ยิ้มทักคนที่นั่งอยู่บนโซฟา ก่อนจะตรงเข้ามาจูบลงที่หน้าผากด้วยความคิดถึง ช่วงนี้เขามีเรื่องยุ่ง ๆ เลยไม่ค่อยได้คุยกับแคลเท่าไหร่
“บอกก็ไม่เซอร์ไพรส์สิ”
คนตัวเล็กว่ายิ้ม ๆ ก่อนจะเลื่อนรีโมตกดดูข่าวไปเรื่อยเปื่อย แต่ท่าทางนิ่งสงบของเธอทำให้ฟีนิกซ์เริ่มเห็นถึงความผิดปกติ
“ไอ้ไทเกอร์ล่ะ ไม่ได้มาด้วยเหรอ”
“ไม่อะ”
แคลตอบกลับมาสั้น ๆ ไม่ได้อธิบายอะไรต่อ แต่นี่ยังไม่ชัดพอว่าทั้งคู่ทะเลาะกันไหม ฟีนิกซ์เลยต้องถามขยายความอีก ในขณะที่เดินอ้อมมานั่งบนโซฟาตัวเดียวกัน
“อ้าว มันไปไหน ทำไมไม่มา ไหนบอกว่าปิดเทอมจะพาแคลไปฮันนีมูนนี่”
