“หยุดพูดดูถูกเธอได้แล้วลาริสา ยิ่งคุณพูดมันไม่ได้ทำให้เนเน่ดูแย่หรอกนะแต่มันกลับจะยิ่งลดคุณค่าในตัวของคุณเองนั่นแหละเพราะการดูถูกเหยียดหยามคนอื่นมันไม่ได้ทำให้ตัวคุณดูดีขึ้นเลยสักนิด และที่เนเน่เจ็บตัวก็เพราะคุณผลักเธอใช่มั้ย?”
“คุณรู้ได้ยังไง...อ้อ...โซอี้คงฟ้องคุณสินะ”
“เด็กไม่พูดโกหกหรอก และนั่นไม่ได้เรียกว่าฟ้อง โซอี้พูดในสิ่งที่เธอเห็น”
“แล้วถ้าฉันไม่ปฏิเสธล่ะว่าเป็นคนผลักเนเน่ล้ม”
“เธอไม่สบายและเธอก็ตอบโต้อะไรคุณไม่ได้ด้วย”
“ใช่สิ! สำหรับคุณแล้วอะไร ๆ มันก็ดูแย่ไปหมดถ้าเป็นฉัน แต่สำหรับผู้หญิงคนนั้น แม่พริตตี้ที่คุณเคยควงกับเจ้าหล่อนไปไหนต่อไหนด้วยกันเป็นคนที่น่าสงสารและเห็นใจ ฉันไม่รู้ว่าความสัมพันธ์ระหว่างคุณกับเนเน่มันไปถึงไหนแล้ว แต่ฉันว่าผู้หญิงทำอย่างนั้นคงไม่ใช่สาวบริสุทธิ์สำหรับผู้ชายอย่างคุณหรอก!”
“ยิ่งพูดเราก็ยิ่งไม่เข้าใจกัน เอาอย่างนี้ดีกว่าเดี๋ยวผมจะออกไปนอนข้างนอก
