“หนูจะไปจัดห้องเอาไว้ให้คุณน้าเนเน่ค่ะ”
“ว่ายังไงนะคะ จัดห้องอย่างนั้นเหรอคะ”
“ใช่แล้วล่ะค่ะ ป้าเจนนี่ช่วยเตรียมผ้าปูที่นอนใหม่แล้วก็ปลอกหมอนใบใหม่เอาไว้ให้หนูด้วยนะคะ หนูจะไปจัดที่นอนเอาไว้รอคุณน้าเนเน่กลับมาค่ะ”
“โถ...แม่คุณน่าเอ็นดูจริง ๆ คงคิดถึงคุณน้าเนเน่มากสินะคะ คุณน้าน่ะก็แค่ไปนอนโรงพยาบาล 2-3 วันเองนะคะเดี๋ยวก็กลับมาแล้ว”
“ไม่ได้หรอกค่ะ คุณน้าเนเน่น่ะไม่ได้กลับมาที่ห้องเดี๋ยวจะมีฝุ่นบนที่นอน หนูกลัวว่าจะทำให้คุณน้าเนเน่ไม่สบายอีกนะคะ...อาคริสขา”
“ มีอะไรเหรอโซอี้”
คริสก้าวเข้ามาหยุดตรงหน้าเด็กหญิงเมื่อโซอี้หันไปเรียกเขา หนูน้อยจับมือของเขาเอาไว้และทำท่ากวักมือให้เขาโน้มตัวลงไปใกล้ก่อนที่เธอจะพูดว่า
“คุณอาคริสขา พอคุณน้าเนเน่กลับมาคุณอาคริสช่วยบอกคุณน้าลาริสาด้วยนะคะว่าอย่าผลักหรือทำให้คุณน้าเนเน่เจ็บตัวอีก”
“จ้ะ...อาจะบอกกับคุณน้าลาริสาและจะไม่ยอมให้ใครมาทำอย่างนั้นกับคุณ
