นิโคลัสจาบจ้วง เขาไม่ปราณีเธอด้วยสัมผัสที่เริ่มอ่อนโยนเหมือนอย่างเวลาก่อนหน้า จูบของเขาทวีความรุนแรงไม่ต่างจากมือไม้ที่ดึง ทึ้งกระชากเสื้อผ้าหลุดจากร่างของเธอจนหมด ภิณไลย์ญาหอบหายใจสะท้อน เสียงนั้นดังภายในห้องซึ่งดูเหมือนว่ามันคงเก็บเสียงไว้ภายใน เพราะขนาดเธอโต้เถียงกับนิโคลัสเสียงดังหากก็ไม่มีใครได้ยิน
“นิค...อย่านะ...ไม่...” ภิณไลย์ญาร้องเสียงแห้งโหย หัวใจของเธอเต้นช้าลงเหมือนเรี่ยวแรงค่อย ๆ หมดลงเพราะทานแรงของคนตัวใหญ่กว่าไม่ได้ เขาปิดปากเธอไว้ กลืนเสียงร่ำร้องของเธอเข้าไปในปาก จุ่มจ้วงลิ้นอย่างหยาบร้ายก่อนเลื่อนปากออกโดยไม่สนใจรอยบวมช้ำจนห้อเลือดบนกลีบปากของเธอ นิโคลัสหยัดลำตัวขึ้น เขาถอดเสื้อผ้าออกจนหมดด้วยความร้อนรน ภิณไลย์ญาอยากฉวยเวลานั้นลุกขึ้นแล้ววิ่งหนีแต่กลับทำไม่ได้ ร่างกายของเธออ่อนเปลี้ยกระทั่งเขาทาบทับเรือนร่างแกร่งกำยำเปลือยเปล่าบนตัวเธออีกครั้ง เขาซุกไซ้ใบหน้าหล่อเหลาไปต
