ตอนที่ 9 ทำหน้าที่ตัวเอง
ครึก ครึก ครึก แรงสั่นสะเทือนในช่วงเวลาที่เครื่องบินกำลังจะแลนดิงปลุกให้ปุณณดาผวาตื่น หากแต่มีมือหนึ่งยื่นมาเบื้องหน้าให้เธอได้คว้าจับยึดเป็นหลักมั่นคง
“ตื่นแล้วหรือ”
“ค่ะ” ใบหน้าอ่อนเพลียกลับดูสดชื่นขึ้นเมื่อได้นอนพักแม้จะเป็นเพียงช่วงระยะเวลาสั้น ๆ ชั่วโมงกว่าเท่านั้น
คนที่ออกไปยืนตรงกลางทางเดิน ยกกระเป๋าของเธอแล้วลากมันไป โดยไม่ได้ถามความสมัครใจของเธอสักนิด
“เดี๋ยวสิ นั่นมันกระเป๋าของฉันนะคะ”
“ก็เห็นเดินชักช้ามันขวางทางคนอื่นเขา แล้วนี่คุณจองโรงแรมหรือยัง”
กระเป๋าเดินทางแบบมีล้อลากถูกผลักก้านจับส่งคืนไปให้เจ้าของ สองมือวางสอดล้วงกระเป๋ากางเกงตามองไปรอบ ๆ สนามบินเหมือนต้องการหาอะไรสักอย่าง
“จองแล้วค่ะ คุณมองหาอะไร”
“ร้านขายเสื้อผ้า ไปช่วยผมเลือกหน่อย”
ปุณณดาทำได้แค่เดินถอนหายใจเดินตามหลังประธานบริษัทเจ้าปัญหาเข้ามาภายในร้านขายเสื้อผ้าชุดลำลองสำหรับผู้ชา
