(อีกเรื่องต่อจากขย่มสวาทเจ้าหนี้เอวหวาน ชื่อเรื่อง คืนที่ฟ้าฉ่ำฝน)
ในคืนที่ฟ้าฉ่ำฝน
โดยกาสะลอง
นั่งฟังเสียงฝนหล่นกระทบหลังคาบ้าน ตั้งแต่ตอนที่มันเริ่มโรยปรายลงมาเปาะแปะ กระทั่งโครมครืนลงมาเหมือนฟ้ารั่ว แลเห็นสายฟ้าซ่อนประกายแปลบปลาบอยู่ในกลุ่มเมฆทะมึน ต้นพญาสัตบรรณแผ่พุ่มเชียวชอุ่ม อุ้มน้ำฝนจนแลดูหนักอึ้งไปทุกกิ่งก้าน ได้ยินเสียงดังแกรกกรากจากใบของมันที่เสียดสีไปมากับชายคาบ้านเป็นจังหวะ กระทั่งสายลมหอบใหญ่ สาดความเย็นยะเยือกเข้ามาทักทายถึงในห้องนอน ทำเอาเจ้าของห้องถึงกับสะดุ้ง
ไม่ทันจะขยับตัวจากโชฟาร์หนังสีดำที่เกือบจะกลืนไปกับความสลัวภายในห้องแห่งนั้น ความยะเยือกจากมวลอากาศอีกระลอกใหญ่ก็พลิ้วผ่านม่านลูกไม้สีครีมเข้ามาทางช่องหน้าต่างซึ่งเปิดอ้าเอาไว้
สายลมกรรโชกแรง ในตอนที่มันสัมผัสผิว รู้สึกคล้ายมือของใครบางคนยื่นเข้ามาโลมลูบไปตามใบหน้า บานหน้าต่างตีฟาดตึงตังกับผนังห้องนอน ละอองไอ
