-2-
796 คำ
-2-
ร่างบางในรองเท้าส้นสูงก้าวเท้าเข้ามายังร้านพรีเวดดิ้งหรูที่มีเพียงแต่คนรวยระดับมหาเศรษฐีเท่านั้นที่จะใช้บริการของที่นี่ได้
"สวัสดีค่ะคุณเอ็มม่า เชิญด้านนี้เลย" หญิงสาวพนักงานในร้านรีบกุลีกุจอไปต้อนรับอย่างประจบประแจงทันทีที่ร่างบางเดินเข้ามา
ใครๆ ต่างก็รู้ว่าการแต่งงานระหว่างสองตระกูลนี้เป็นที่น่าจับตามองขนาดไหน การที่ห้องเสื้อได้รับเกียรติจากทั้งสองให้เป็นคนดูแลเรื่องชุดแต่งงานถือเป็นเกียรติอย่างมาก
"สวัสดีค่ะ" เอ็มม่ากล่าวทักทายตามมารยาทถึงแม้ในข่าวของเธอจะมองเป็นลุคผู้บริหารสาวที่ทรงอิทธิพลพราวเสน่ห์ดูเย่อหยิ่ง ทั้งที่จริงๆ แล้วเธอกลับไม่ได้เป็นคนถือตัวเลย แต่เธอก็ไม่มีความจำเป็นจะต้องมานั่งอธิบายให้คนอื่นฟัง
"วันนี้คุณมาร์ตินไม่มาด้วยเหรอคะ"
"เดี๋ยวคงตามมามั้งคะ เขางานยุ่งน่ะค่ะ"
"แหมนั่นสินะคะ เป็นถึงผู้บริหารโอนีลงานก็ต้องยุ่งเป็นธรรมดา" พนักงานสาวจีบปากจีบคอพูดคุยอย่างออกอรรถรส "เชิญคุณเอ็มม่ามาลองชุดทางด้านนี้เลยค่ะ ชุดนี้ถูกออกแบบโดยดีไซเนอร์ชื่อดังของโลกเลยนะคะ สวยหวานอลังการเหมาะกับคุณเอ็มม่าเจ้าสาวแห่งปีมากๆ เลยค่ะ"
"ขอบคุณค่ะ" เอ็มม่าเดินตามพนักงานสาวเข้าไปยังห้องลองชุดโดยมีดีไซเนอร์อีกสามคนตามไปช่วยดูแลเรื่องการใส่ชุด
ร่างบางลองใส่ชุดแต่งงานอยู่พักใหญ่ๆ กว่าจะเสร็จเพราะว่าเป็นชุดที่มีรายละเอียดที่ประณีตจึงจำเป็นต้องใช้เวลาพอสมควร
"คุ้มค่าแก่การรอคอยมากเลยค่ะ คุณเอ็มม่าสวยสง่าเหมือนเจ้าหญิงมากๆ "
"ไม่ขนาดนั้นหรอกค่ะ" เอ็มม่ายืนมองตัวเองในกระจกยอมรับว่าเป็นชุดแต่งงานที่สวยมากจริงๆ หากได้ใส่แต่งงานกับคนที่เธอรักคงจะต้องมีความสุขมากแน่ๆ
"เราออกไปให้คุณมาร์ตินดูกันดีกว่าค่ะ"
"เขามาแล้วเหรอคะ"
"พึ่งมาถึงไม่นานนี้เองค่ะ ถ้าคุณมาร์ตินเห็นว่าที่เจ้าสาวต้องตะลึงแน่นอนเลยค่ะ"
พรึ่บ!
ผ้าม่านกั้นฉากสีครีมถูกเปิดออกปรากฏโฉมของร่างบางสู่สายตาคนที่รอดูอยู่ด้านนอกรวมถึงว่าที่เจ้าบ่าวอย่างมาร์ตินที่นิ่งค้างไปชั่วขณะเมื่อเห็นเจ้าสาวตัวเองในชุดแต่งงาน
"คุณมาร์ตินว่าเป็นไงบ้างคะ มีตรงไหนอยากให้แก้อีกไหม"
"..." มาร์ตินไม่ตอบอะไรแต่กลับเดินเข้าไปลองชุดของตัวเองแทน
ร่างบางได้แต่ยืนกำหมัดแน่นที่เขาหักหน้าเธอต่อหน้าคนอื่น เธอไม่สนว่าลับหลังคนอื่นเขาจะปฏิบัติกับเธอเช่นไรแต่ต่อหน้าคนอื่นเขาจะต้องให้เกียรติเธอในฐานะว่าที่เจ้าสาวและภรรยาในอนาคต
"ขอตัวสักครู่นะคะ" เอ็มม่าหันมากล่าวกับพนักงานก่อนจะเดินเข้าไปยังห้องลองเสื้อที่มาร์ตินเดินเข้าไปก่อนหน้านี้อย่างถือวิสาสะ
"นี่คุณ"
"มีอะไร" มาร์ตินหันมาตามเสียงเรียกของเอ็มม่าขณะกำลังติดกระดุมเสื้อเชิ้ตไปด้วย
"ฉันรู้ว่าคุณไม่ได้อยากแต่งงาน ฉันเองก็ไม่ได้อยากจะแต่งงานกับคุณเหมือนกันหรอกนะ"
"แล้วไง"
"ฉันไม่สนว่าลับหลังคุณจะเลวขนาดไหนแต่ต่อหน้าสื่อและสาธารณชนคุณควรจะให้เกียรติฉันด้วย"
"หึ ฉันไม่แคร์"
"แต่ฉันแคร์! " ร่างบางเดินไปกระชากร่างหนาให้หันกลับมาคุยกันให้รู้เรื่อง "แค่ฉันต้องมาแต่งงานกับคุณก็เป็นตราบาปชีวิตฉันพอแรงแล้ว อย่าให้นักข่าวเอาเรื่องฉันไปพาดหัวข่าวว่าหาสามีไม่ได้เรื่อง"
"งั้นเรามาทำข้อตกลงกันดีไหมล่ะ"
"คุณจะเอายังไงว่ามาเลย"
"ฉันเสแสร้งเป็นสามีที่ดีของเธอต่อหน้าสาธารณชน แต่เธอห้ามมาก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวของฉัน"
"ตกลง ทำตามให้ได้อย่างที่พูดด้วยแล้วกัน! "
ร่างบางเดินจับชายกระโปรงตัวยาวเดินออกไปจากห้องลองเสื้อด้วยอารมณ์ฉุนเฉียว ก่อนจะปรับเปลี่ยนสีหน้าให้เป็นปกติ
"เป็นยังไงบ้างคะคุณเอ็มม่า"
"ไม่มีอะไรหรอกค่ะ แค่ไปช่วยเขาใส่เสื้อเฉยๆ "
"แหมน่ารักจริงเชียวนะคะ หรือว่าหวงคนจะเห็นหุ่นแน่นๆ ของว่าที่เจ้าบ่าวกันแน่คะเนี่ย"
"ฮ่าๆๆ ไม่ขนาดนั้นหรอกค่ะ"
ร่างบางหัวเราะกลบเกลื่อน ถึงแม้เธอจะไม่ได้สนใจเรื่องการแต่งงานเท่าไหร่นักแต่ภาพลักษณ์นักธุรกิจของเธอก็ถือเป็นเรื่องสำคัญที่จะยอมให้มีประวัติด่างพร้อยไม่ได้
- ผู้เขียน
