-3-
873 คำ
-3-
"เจ้าบ่าวออกมาแล้วค่ะ หล่อสวยสมกันจริงๆ เลยค่ะ"
"นั่นสิคะ สมกับเป็นงานแต่งงานแห่งปีจริงๆ "
ดีไซเนอร์รวมถึงพนักงานในร้านต่างชื่นชมความงดงามของคู่บ่าวสาวอย่างสนุกสนาน
"คุณเอ็มม่าไปยืนข้างๆ คุณมาร์ตินสิคะพี่จะถ่ายรูปไว้ให้เป็นที่ระลึก"
"ฝากด้วยนะคะ" ร่างบางยื่นโทรศัพท์มือถือเครื่องหรูส่งให้พนักงานเพื่อรับไปถ่ายรูป ก่อนจะเดินไปยืนข้างๆ มาร์ตินที่ใส่ชุดเจ้าบ่าวทรงเนี้ยบยืนหน้านิ่งอยู่
"หนึ่ง สอง สาม แชะ! "
"คุณมาร์ตินเอามือโอบเอวเจ้าสาวหน่อยสิคะภาพจะได้ออกมาสวยๆ " ดีไซเนอร์คนหนึ่งที่ยืนอยู่พูดขึ้น
ใบหน้าหวานเงยหน้าไปมองเสี้ยวหน้าคมคายก่อนจะแอบสะกิดมาเฟียหนุ่มเป็นเชิงตำหนิที่ไม่ให้ความร่วมมือ
"ให้ความร่วมมือด้วยละกัน" มาเฟียหนุ่มก้มลงมากระซิบข้างใบหูเล็กให้ได้ยินแค่เพียงสองคน
พรึ่บ!
"อือ! " ร่างบางเบิกตากว้างเมื่อถูกดึงไปประกบจูบอย่างอุกอาจ แต่แล้วเปลือกตาบางก็ค่อยๆ ปิดลงช้าๆ ปล่อยให้อีกฝ่ายจูบต่อไปอย่างอ้อยอิ่งเพราะสายตาหลายสิบคู่กำลังจ้องมองมาที่เธอและเขา
"ว้ายตายแล้วววว รีบๆ ถ่ายๆ เลยค่าาา"
"ฮื้อออ ฉันอิจฉาเวอร์"
"เหมาะสมกันมากเลยค่าา"
เสียงกรีดร้องแซวกันกึกก้องไปทั่วร้านที่ได้เห็นภาพหวานบาดตาด้วยสายตาของตนเองโดยที่ไม่รู้เลยว่ามันเป็นเพียงแค่ละครฉากหนึ่งเท่านั้น
ร่างบางก้มหน้าซ่อนใบหน้าหวานที่ตอนนี้แปรเปลี่ยนเป็นสีแดงระเรื่อจากการกระทำที่ไม่คาดฝันของใครบางคน
"ถ้าไม่มีอะไรแล้วผมกับภรรยาขอตัวไปเปลี่ยนชุดก่อนนะครับ"
"เชิญตามสบายเลยค่าาา"
เมื่อเห็นร่างบางยังยืนก้มหน้านิ่งอยู่ที่เดิม มือหนาจึงดึงข้อมือบางให้เดินตามมาเบาๆ ในห้องลองเสื้อผ้า
"นายเปลี่ยนก่อนเลยฉันจะหันหลังให้"
"ทำไมต้องหันหลัง"
"นายจะแก้ผ้าต่อหน้าฉันรึไง" หญิงสาวแหวใส่เสียงแข็ง สะบัดใบหน้าหวานให้หันไปมองอีกทาง
"จะอายทำไมยังไงก็ต้องเป็นผัวเมียกันอยู่แล้วนี่"
"นี่นาย! " ร่างบางสะดุ้งเมื่อมือหนามายืนลูบไล้หัวไหล่อยู่ทางด้านหลัง
"ถ้าคุณเดินออกไปทั้งที่ยังไม่ได้เปลี่ยนชุดคนข้างนอกจะสงสัยความสัมพันธ์จอมปลอมของเราได้นะ"
พลั่ก!
"อย่ามาเล่นลิ้นกับฉัน ฉันไม่ใช่ผู้หญิงในสต็อกของนาย"
ร่างบางหันไปผลักร่างหนาให้ออกห่างก่อนจะปลดชุดแต่งงานหรูลงไปกองกับพื้นโดยที่ยังมีสายตาคมจ้องมองเรือนร่างอยู่อย่างไม่วางตา เพราะวัฒนธรรมของที่นี่การโชว์ชุดชั้นในไม่ใช่เรื่องน่าอายสำหรับเธอ ก็แค่คิดซะว่าใส่บิกินี่อยู่เท่านั้น
"จะยืนดูอีกนานไหมทำไมไม่เปลี่ยนสักที" เอ็มม่าพูดด้วยน้ำเสียงไม่สบอารมณ์ที่มาร์ตินยังยืนนิ่งไม่ยอมเปลี่ยนชุดเสียที "หรือว่า....ต้องให้ฉันช่วยถอด"
ร่างบางเดินก้าวไปหาแผงอกแกร่งอย่างมีจริตก่อนจะยกมือเรียวขึ้นมาจัดทรงหูกระต่ายเบาๆ
"ยั่วเก่งดีเหมือนกันนี่"
"คิดว่าไงล่ะ คุณสามี"
ใบหน้าคมคายเลื่อนลงมาต่ำจนสัมผัสได้ถึงลมหายใจของกันและกัน เป็นจังหวะเดียวกับที่หญิงสาวผละออกจากแผงอกแกร่ง
"ขอโทษนะคะ พอดีฉันไม่มีอารมณ์กับคนอย่างคุณ พูดง่ายๆ เลยก็คือฉันกลัวติดโรค"
"หึ" มาเฟียหนุ่มแค่นยิ้มอย่างเยือกเย็น ผู้หญิงร้อยทั้งร้อยล้วนแต่อยากจะพลีกายให้เขา แต่กับหล่อนที่เป็นถึงว่าที่เจ้าสาวของเขากลับเล่นตัวราวกับเป็นของล้ำค่าทั้งๆ ที่ผู้หญิงทุกคนก็มีเหมือนๆ กัน
มาเฟียหนุ่มยอมเปลี่ยนชุดโดยไม่โต้ตอบอะไรว่าที่เจ้าสาว รอให้ถึงเวลาเขาจะทำให้เธอร้องขอจากเขาเอง ทั้งสองคนเดินควงแขนกันออกมาจากห้องลองชุดหลังจากเปลี่ยนชุดเรียบร้อยแล้ว
"เรียบร้อยแล้วนะคะ ส่วนชุดที่มีส่วนต้องแก้ทางเราจะรีบดำเนินการให้เร็วที่สุดนะคะ"
"รบกวนด้วยนะคะ" เอ็มม่าหันไปยิ้มให้อย่างมีมารยาท
"ฉันหวังเป็นอย่างยิ่งว่านักข่าวจะไม่ปล่อยภาพหลุดที่คุณควงคนนู้นทีคนนี้ทีนะคะ แล้วก็อย่าลืมมาถ่ายพรีเวดดิ้งด้วย"
"ผมคงจะไม่เห็นข่าวคุณไปซื้อบริการบาร์โฮสต์หรอกนะ"
"สบายใจได้ค่ะ ฉันไม่ได้สำส่อนเหมือนคุณ"
หญิงสาวพูดทิ้งท้ายไว้เพียงแค่นั้นก่อนจะเดินแยกกลับไปขึ้นรถยนต์คันหรูของตัวเองโดยไม่รอให้อีกฝ่ายตอบกลับ
"มึงไปเช็กประวัติผู้หญิงคนนั้นมาให้กูอย่างละเอียด" มาเฟียหนุ่มหันกลับไปสั่งบอดี้การ์ดคนสนิท
"ครับ"
มาเฟียหนุ่มก้าวเท้าขึ้นไปนั่งยังรถยนต์คันหรูของตัวเองเมื่อรถยนต์ของเอ็มม่าขับออกไปก่อนแล้ว
ผู้หญิงคนนี้มีอะไรน่าสนใจกว่าที่คิด
- ผู้เขียน
