-28-
หลายวันผ่านไป
มาร์ตินใช้เวลารักษาแผลที่ถูกยิงอยู่ที่บ้านพักบนเทือกเขาอยู่เป็นเวลาหลายวัน โดยมีเอ็มม่าภรรยาสาวคอยดูแลทำแผลให้อย่างใกล้ชิด
"เรากลับบ้านเรากันนะ"
"คือว่า..."
"พี่เข้าใจ" มาร์ตินรู้ถึงสิ่งที่ฝังอยู่ในใจของภรรยาสาวดี มันคงยากที่จะให้เธอกลับไปเจอสถานที่ ที่เคยเกิดความทรงจำเลวร้ายขึ้นกับเธอ "ลองกลับไปดูก่อนนะ ถ้าเอ็มไม่โอเคเราจะย้ายไปอยู่ที่อื่นกัน"
"แตนั่นมันคฤหาสน์ประจำตระกูลพี่นะ"
"จะสำคัญอะไรถ้าไม่มีเมียอยู่ด้วย" มาร์ตินพูดด้วยน้ำเสียงอบอุ่นราวกับต้องการจะบอกเธอว่าไม่ต้องคิดมาก พลางเอามือหนาลูบศีรษะทุยอย่างเบามือ
การกระทำอ่อนโยนของสามีทำให้เอ็มม่าเผลอยิ้มออกมาโดย ไม่รู้ตัว
"ส่วนเรื่องพี่ดีแลน เราสองคนไม่มีอะไรกันจริงๆ นะคะเอ็มไม่อยากให้พี่เข้าใจผิด เอ็มไม่อยากให้เราเริ่มต้นกันเพราะความไม่ไว้ใจอีก"
"เรื่องนั้นพี่รู้แล้ว พี่ผิดเองที่ใจร้อนและก็ไม่เชื่อใจเอ็ม"
"
