“ครับ ขอบคุณมากนะหนูยีนส์ ที่ได้ดิบได้ดีแล้วก็ยังแวะมาทักทายคนงานอย่างลุง” นายสมพงษ์บอกด้วยความปลื้มใจ
“หนูก็เป็นคนเดิม เป็นลูกสาวของพ่อที่เป็นเพื่อนของลุงนั่นแหละค่ะ ไว้คุยกันใหม่นะคะ”
หลังจากนั้นยศสรันก็พาเปมนีย์ไปขึ้นรถ และไม่ถึงนาทีหญิงสาวก็หันมาถามเขาด้วยความสงสัย
“ทำไมคุณบอกลุงสมพงษ์ไปแบบนั้นล่ะคะ” เปมนีย์มองหน้ายศสรันอย่างคาดคั้น
“บอกแบบไหน” ยศสรันถามเธอกลับ
“ก็ที่บอกว่าฉันเป็นภรรยาของคุณ” เปมนีย์หลบสายตาเหมือนจะเขิน
“ก็มันเรื่องจริงนี่ ก็ยีนส์เป็นเมียฉันจริงๆ ก็ฉันบอกแล้วไงจะบอกให้ทุกคนรับรู้เขาจะได้ไม่ต้องเดาหรือเอาไปซุบซิบ หรือจะต้องรื้อฟื้นความทรงจำ ฮึ ว่าเราเป็นอะไรกัน” ยศสรันพูดพร้อมทำท่าจะเข้าไปจูบเธอ แต่เธอเอามือมากันไว้เสียก่อน
“คุณยศ เดี๋ยวใครเห็น ไม่เล่นนะคะ คุณไม่อายหรือไงที่มีภรรยาเป็นลูกคนงานเก่า” เปมนีย์ถามด้วยน้ำเสียงจริงพร้อมกับมองหน้ายศสรัน
“นี่ ฟังนะยีน
