แมรี่ลืมตาขึ้นอย่างเชื่องช้าผ่านความมืดทึบของผ้าม่านสีเทาและม่านกรองแสง แต่ยังเห็นแสงไฟตึกรามบ้านช่องผ่านผ้าม่านที่ปิดไม่สนิททั้งหมด เธอรู้สึกปวดร้าวไปทั้งเรือนร่าง แต่น้อยกว่าครั้งแรกที่เขามีเซ็กส์กับเธอ แต่ว่ามันเจ็บปวดเหมือนผ่าร่างเลย เธอกวาดสายตาไปรอบๆ ห้องนอนไม่พบเฮนรี่ปีศาจแวมไพร์ตัวร้ายที่เสพสมกับเธอตลอดทั้งคืนเหมือนมีเซ็กส์ตลอดหนึ่งอาทิตย์เต็มๆ เลย เธอค่อยๆ ลุกขึ้นนั่งอย่างเชื่องช้างัดตัวขึ้นจากเตียง เรียวขาสั่นเทาทั้งสองข้าง เช่นเดียวกับมือเรียวของเธอ ราวกับคนเป็นสันนิบาตเสียแล้ว เธอพยายามก้าวเดินเข้าห้องน้ำที่อยู่ไม่ไกล แต่มันเหมือนแสนไกลสำหรับเธอ เธอแทบจะเดินถ่างขาเข้าห้องน้ำ มองเรือนร่างเปลือยเปล่าที่เต็มไปด้วยร่องรอยอารยธรรมที่เขาสร้างขึ้นจากการจูบ การกัด และฝังเขี้ยวตามเรียวแขนและเรียวขาราวกับคนหิวกระหาย
แมรี่ถอนหายใจยาวๆ ด้วยความรู้สึกหมดหนทาง แต่ในใจกลับเต็มไปด้วยความโกรธแ
