“ไสมึงว่าสำเร็จ ไลลาปิดม่านหนีกูแทบบ่ทันบักส้นตีน!” (ไหนมึงบอกสำเร็จ ไลลาปิดม่านหนีกูแทบไม่ทัน ได้ส้นตีน!)
พอเดินกลับไปหาเพื่อนทั้งสองที่ยืนหัวเราะคิกคักชอบใจกันอยู่ พร้อมก็ยกขาเตรียมจะถีบไอ้คนต้นคิดทว่าตะเว็นห้ามไว้ก่อน
“ถึงบ่สำเร็จ แต่กูว่าน้องไลลาต้องมักหลายเติบ” (ถึงไม่สำเร็จ แต่กูว่าน้องไลลาต้องชอบมากแน่ ๆ)
“แม่น ๆ บ่เซื่อมึงเบิ่ง ว่ามึงเต้นน่าฮักปานได๋” (ใช่ ๆ ไม่เชื่อมึงดู ว่ามึงเต้นน่ารักขนาดไหน)
ไม่พูดเปล่าฮอตยื่นโทรศัพท์ในมือที่บันทึกวีดีโอตอนพร้อมเต้นทเวิร์คให้เจ้าตัวดูด้วยท่าทีชอบอกชอบใจ เมื่อพร้อมได้ยินว่าไลลาต้องชอบก็หูเบาเชื่อไปทั้งหมด จากใบหน้าที่เคร่งเครียดในคราแรกก็ยิ้มออกมาได้อย่างง่ายดาย…
“แล้วสิเฮ็ดจังได๋วะ มื้อนี้ไลลาบ่ให้กูนอนนำ” (แล้วจะเอายังไงวะ วันนี้ไลลาไม่ให้กูนอนด้วย)
“บ่ฮู้เด้อบาดทีนี่” (ไม่รู้เหมือนกันว่ะ) สิ้นเสียงตะเว็นพร้อมก็ช้อนตาขึ้นก่อนจะตวัดมองยั
