หลังจากไลลากลับมาบ้านเธอก็รีบเดินเข้าไปข้างในทันที ขณะขาเรียวยาวกำลังก้าวเดินตากลมโตก็กวาดมองหาพ่อเธอเมื่อไม่เห็นนั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานร่างเล็กจึงรีบวิ่งขึ้นไปข้างบน ทว่าเมื่อกำลังจะวิ่งขึ้นบันได สายตาก็สะดุดกับเจ้าของร้านซ่อมรถที่ยืนล้วงกระเป๋ากางเกงอยู่ด้านหน้า และมองเธอด้วยใบหน้าเรียบนิ่งทำเอาคนเป็นลูกถึงกับกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก แต่ก็พยายามปั้นยิ้มเพื่อกลบเกลื่อนความผิดของตัวเอง จากนั้นก็พูดออกไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“ป๊ามายืนทำอะไรตรงนี้ หนูตกใจหมดเลย”
“ช่วงนี้ไม่นอนบ้านเลยนะ เอาแต่เที่ยวเห็นป๊าไม่พูดอะไร ก็เอาใหญ่เลย” สิ้นเสียงทุ้มลึก ร่างเล็กก็เดินเข้าไปโอบกอดคนเป็นพ่อด้วยท่าทีอ้อน ๆ
“ก็หนูไม่ได้กลับมาที่นี่นาน ก็ต้องเที่ยวให้หายคิดถึงหน่อย”
“แล้ววันนี้จะไปไหนไหม พอดีงานวันเกิดหวังพ่อของหิรัญน่ะ ป๊าก็เลยจะไปร่วมเลี้ยงฉลองหน่อย” แม้ตงอยากจะบ่นไลลามากแค่ไหนที่เอาแต่เที่ยว ไม่
