หลังจากร่างสูงนั่งจมกับความเศร้าไม่นานก็ได้สติ ร่างสูงลุกขึ้นพาตัวเองเดินออกมานอกห้องเมื่อไม่เห็นไลลาแล้วก็เดินไปหาเพื่อนที่ศาลา ไม่ได้ตามไปง้อเธอแต่อย่างใด เพราะยังมั่นใจว่ายังไงเธอก็ต้องกลับมาหา...
พร้อมทิ้งตัวนั่งลงยังตำแหน่งเดิมที่ศาลาไม้ โดยมีเพื่อนทั้งสองนั่งฝั่งซ้ายและขวาเนื่องจากตอนนี้เปรี้ยวกลับไปแล้ว จากนั้นก็นั่งดื่มต่อเงียบ ๆ ทางด้านฮอตกับตะเว็นขณะนั่งดื่มอยู่ก็คอยเหลือบมองพร้อมเป็นพัก ๆ ด้วยความเป็นห่วง แต่ก็ไม่มีใครกล้าพูดอะไรออกมา ทำเอาบรรยากาศอึดอัดขึ้นเรื่อย ๆ จนเกินจะทนไหวฮอตจึงพูดขึ้น
“กูบ่ฮู้ดอก ว่ามึงกะน้องไลลาเคยมีปัญหาหยังกันมาก่อน แต่ตอนนี้กูว่าน้องเขากะดีเด้ะบักพร้อม” (กูไม่รู้หรอกว่ามึงกับน้องไลลามีปัญหาอะไรกันมาก่อน แต่ตอนนี้กูว่าน้องเขาก็ดีนะไอ้พร้อม)
“แม่น! บ่ว่ามึงสิเว้าหมา ๆ เฮ็ดบ่ดีกะน้องเขาปานได๋ แต่กูกะเห็นน้องเขายอมมึงสุอย่าง” (ใช่! ไม่ว่ามึงจะพูดจาหมา
