บทที่ 8 พ่อมึง พ่อกู
1093 คำ
บทที่ 8
พ่อมึง พ่อกู
วันต่อมาฉันตื่นแต่เช้าลงไปซื้อกับข้าวด้านล่างขึ้นมาให้พวกพี่ทั้งสองคนพอเขาออกมาจากห้องก็ไปนั่งทานข้าวด้วยกันไม่รู้ว่าพวกเขาเป็นอะไรคงจะเครียดเรื่องเรียนหรือไม่ก็เรื่องที่บ้านเมื่อคืนไม่ได้ออกไปไหนไม่ได้หิ้วสาวที่ไหนเข้ามาด้วย
"วันนี้วันศุกร์พวกพี่ไปเที่ยวไหนกันหรือเปล่าตามสบายเลยนะไม่ต้องเกรงใจ"
"ไอ้ลีอองมึงจะไปไหนหรือเปล่ากูน่าจะไม่ได้ไปนะ วันเสาร์กูต้องไปดูงานกับพ่อมึง"
"คงไม่ได้ไปเหมือนกันเพราะวันเสาร์กูก็ต้องไปดูงานกับพ่อมึงเหมือนกัน"
ฉันมองซ้ายมองขวาไหนๆ ก็ไม่ได้ไปเมาที่ไหนก็ไปซื้อของตอนเย็นด้วยกันเลยก็แล้วกันฉันบอกทั้งสองคนเลิกเรียนให้ไปซื้อของที่ห้างด้วยกันจะได้รู้ว่าอะไรราคาเท่าไหร่ซึ่งทั้งสองคนพยักหน้ารับรู้
"รถฉันต้องเปลี่ยนแบตวันนี้ก็ไปรถไอ้ลีอองทีเดียวเลยเธอก็ไม่ต้องขับไปหรอก"
"ก็ดีเหมือนกันวันนี้ตอนเย็นรถน่าจะติด"
ฉันเดินทางมามหาวิทยาลัยพร้อมกับพวกพี่ๆ ฉันบอกให้เขาไปจอดรถตรงที่ประจำของฉันได้เลยยังไงวันนี้พวกพี่ทั้งสองคนก็ต้องมาช่วยงานที่ลานกิจกรรมช่วยกันสร้างซุ้มให้นักศึกษาไว้นั่งเล่นนั่งอ่านหนังสือ
ในขณะที่ฉันกำลังนั่งทำงานกินขนมกับเพื่อนทั้งสองคนฉันสังเกตว่าพี่ลีอองกับพี่อองรีมองมาที่ฉันหลายครั้งเหมือนเขาคุยกันเกี่ยวกับฉันด้วยฉันไม่อยากตะโกนถามหรอกว่านินทาอะไรขอแค่ไม่กลั่นแกล้งฉันรังแกฉันก็พอ
"เมื่อวานแกถูกดุหรือเปล่าฉันกับพลอยเป็นห่วงแกมากเลยนะตอนที่เปตองมันเข้ามาดูพี่ลีอองกับพี่อองรีเงียบไปเลย"
"ก็ไม่นะกลับไปถึงคอนโดก็ต่างคนต่างนอนแต่พี่ลีอองถามฉันเรื่องเปตองว่าเปตองรู้หรือเปล่าว่าฉันต้องหมั้นกับใครสักคนฉันก็บอกไปตรงๆ ว่าเปตองรู้ ทำไมเหรอมีอะไรหรือเปล่า"
"ถ้าแกรู้แกเงียบไปเลยนะห้ามพูดให้ใครฟังแม้แต่เปตองแกก็ห้ามพูดเด็ดขาดพี่สองคนแกก็ห้ามบอกเรื่องนี้ฉันกับไอ้น้ำบังเอิญได้ยินตอนเข้าห้องน้ำที่ห้าง"
ฉันขยับเข้ามาใกล้ๆ เพื่อฟังการเล่าเรื่องราวจากพลอยมันคงเป็นเรื่องสำคัญมากแน่ๆ ไม่งั้นพลอยคงไม่ทำหน้าเครียดแบบนี้
"เมื่อวานตอนที่ฉันกับไอ้น้ำไปเข้าห้องน้ำด้วยกันฉันไม่รู้ว่าห้องที่อยู่ตรงกลางเป็นน้องสาวของเปตองฉันได้ยินน้องคุยโทรศัพท์ว่าได้เจอพี่อองรีกับพี่ลีอองตัวจริงแล้วที่สำคัญน้องของเปตองเคยไปเที่ยวผับแล้วได้กินกับใครสักคนนี่แหละฉันฟังไม่ถนัดพอดีตอนนั้นแม่บ้านเข้ามาก่อน"
"แกหมายความว่าน้องของเปตองแอบไปเที่ยวผับแล้วก็ไปได้กันกับใครสักคนใช่ไหม?"
"อืม เรื่องนี้ฉันไม่รู้ว่าจริงไหมแต่ฉันมาคิดกันว่าการที่เปตองมันเข้าหาแกบางทีมันอาจจะแค่อยากแก้แค้นหรือเปล่าพวกฉันแค่คิดเฉยๆ นะอยากให้แกระวังตัวเอาไว้ฉันกลัวว่าจะมีเรื่องตามมา"
"ขอบใจมากที่แกบอกเรื่องนี้ฉันจะระวังตัวให้ดี"
ถึงเวลาเลิกเรียนฉันเดินลงมาด้านล่างพี่ลีอองกับพี่อองรีก็นั่งรออยู่ที่รถฉันเปิดประตูเข้ามานั่งยังไม่ทันพูดอะไรพี่ลีอองก็ขับรถออกมาเพื่อเดินทางไปห้างสรรพสินค้ามาถึงพี่ลีอองก็ทำหน้าที่เข็นรถตามมาส่วนฉันซื้อของใช้ที่จำเป็นเนื้อหมูเนื้อไก่รวมทั้งกุ้งที่พวกพี่ๆ ชอบฉันก็ซื้อติดมาด้วยเบ็ดเสร็จแล้วค่าเสียหายวันนี้เกือบ 5,000 บาท
"มันจำเป็นต้องแพงขนาดนี้ไหมวะไอ้ลีออง"
"จ่ายๆ ไปเถอะดีกว่าสั่งข้าวขึ้นมากินกูเบื่อบางวันข้าวแข็งแดกไม่ได้บางวันก็แฉะเป็นข้าวต้มเลย"
พอพูดว่าข้าวแฉะฉันก็รู้ทันทีว่ามันเป็นฝีมือการหุงข้าวของฉันนี่แหละไว้ฉันจะลดปริมาณน้ำเอาก็แล้วกัน
กลับมาถึงคอนโดฉันก็จัดการเอาหมูมาแบ่งใส่กล่องแช่ฟรีซเอาไว้เวลาใช้งานจะได้หยิบใช้ได้ง่ายๆ แม้แต่กุ้งปลาหมึกและเนื้อไก่ฉันก็แช่ฟรีซเอาไว้ด้วย
มื้อเย็นวันนี้ฉันจัดการทำผัดผักน้ำมันหอยเป็นเมนูที่ฉันเคยทำกับแม่บ้านเมนูซดน้ำก็คงจะเป็นอะไรไม่ได้นอกจากต้มยำกุ้งใส่เห็ด
"ทำเป็นหรือเปล่า?"
ฉันหันไปมองพี่ลีอองเขาเดินเข้ามาดูต้มยำกุ้งในหม้อแล้วรีบถอยหลังออกเพราะน้ำมันกำลังเดือดฉันรีบปิดแก๊สแล้วตักใส่ถ้วยแบ่งให้ลองชิมดูบอกไว้ก่อนถึงฉันจะเป็นลูกคุณหนูทำอะไรไม่ค่อยเป็นแต่ถ้าตั้งใจทำฝีมือของฉันก็ไม่ธรรมดานะ
"ก็ดี... ดีกว่ากินน้ำซุปที่แถมมากับข้าวมันไก่หน่อย"
"ธัมโม! อร่อยขนาดนี้ยังกล้าเอาไปเปรียบเทียบกับของแบบนั้นอีก ช่วยฉันยกไปไว้ที่โต๊ะได้แล้ว"
ระหว่างทานข้าวฉันนั่งฟังพวกพี่ๆ คุยกันวันพรุ่งนี้พวกเขาต้องไปดูโครงการบ้านจัดสรรที่พวกเขาสองคนรับผิดชอบดูแลบ้านราคาหลังนึงตั้ง 13 ถึง 20 ล้านแค่ได้ยินราคาฉันก็ขนหัวลุกแล้วค่ะ
"แบบนี้ถ้าพี่เรียนจบกันก็ต้องไปรับผิดชอบหรือขึ้นแท่นเป็นผู้บริหารใช่ไหม"
"ใช่พ่อไอ้ลีลองต้องการให้พวกฉันแบ่งหน้าที่กันรับผิดชอบงานคนละไซต์งาน"
"ก็พ่อมึงเรื่องมากไงคงอยากเปรียบเทียบว่าลูกคนไหนจะทำงานผิดพลาดมากกว่ากัน"
ก็พ่อเดียวกันไหมทำเป็นพูดพ่อมึงพ่อกูเบื่อหน่ายจริงๆ พรุ่งนี้เพื่อนๆ ของฉันจะมาทำงานที่นี่ฉันหวังว่าคงจะไม่มีปัญหาอะไรนะ
- ผู้เขียน
