บทที่ 9 อาการหนัก
1151 คำ
บทที่ 9
อาการหนัก
วันนี้ฉันตื่นมาก็ไม่เจอใครแล้วพี่ลีอองกับพี่อองรีต้องเดินทางไปไซต์งานตั้งแต่เช้าฉันจึงรีบอาบน้ำอาบท่าเก็บโต๊ะจัดห้องรับแขกให้ดีอีกสักพักเพื่อนๆ ก็คงจะเดินทางมาถึง
ไม่ถึง 1 ชั่วโมงทั้งสามคนก็เดินทางมาฉันจึงลงไปรับด้านล่างเพื่อพาขึ้นมาบนห้องทุกคนตกใจในความอลังการหรูหราของห้องพี่ลีอองกับพี่อองรีแต่พอรู้ว่าฉันนอนอยู่ที่โซฟาเปตองก็นึกเป็นห่วงคงจะรู้ว่าฉันถูกแกล้งให้นอนโซฟาแต่ไม่เป็นไรหรอกนอนโซฟาก็สบายดีเหมือนกัน
"ฉันชอบคอนโดของพี่ลีอองกับพี่อองรีมากเลยนะแต่ราคาโคตรแพงฉันเคยคุยกับคุณแม่แล้วคุณแม่บอกว่าไปถูกรางวัลที่หนึ่ง 10 ใบจะซื้อให้อะ"
"ฉันขำแม่ไอ้น้ำมากเวลาไอ้น้ำอยากจะได้อะไรแม่มันจะบอกว่ารอถูกหวยก่อนฮ่าๆๆ"
ฉันกับเปตองฟังทั้งสองคนคุยกันก็พลอยหัวเราะตามไปด้วยเปตองช่วยงานได้เยอะเลยเพราะไม่ค่อยติดเล่นเหมือนพวกฉันขนมนมเนยน้ำอัดลมฉันเอาออกมาให้เพื่อนๆ ทานจนทั้งสองสาวขอเดินไปนั่งเล่นที่ระเบียงเพื่อยืดเส้นยืดสายจนเหลือแค่ฉันกับเปตองที่ยังนั่งช่วยกันแก้งานอยู่
"เราเป็นห่วงมุกนะมีอะไรให้เราช่วยก็บอกได้เลยถ้าเกิดโดนแกล้งก็ไปนอนที่คอนโดเราได้เดี๋ยวเราหนีไปนอนห้องน้องสาวเอง"
"ไม่เป็นไรถึงพวกพี่สองคนจะชอบแกล้งก็อยู่ในขอบเขตไม่เคยทำให้ฉันเสียหายอะไรมากเต็มที่ก็แค่ปากหมาเท่านั้นแหละ"
"แล้วนี่พวกเขาไปไหนไปเที่ยวเหรอ?"
"ไปดูไซต์งานให้คุณลุงน่ะเป็นบ้านโครงการราคา 10 กว่าล้านบาทเลยนะบางหลังรวมเฟอร์นิเจอร์ของตกแต่งด้วยอยู่ที่ 20 กว่าล้านเลย"
"ต้องตายแล้วเกิดใหม่อีกกี่ชาตินะถึงจะได้เกิดมาในครอบครัวมหาเศรษฐีแบบนี้"
"นั่นสิทั้งสองคนเกิดมาในครอบครัวที่เพียบพร้อมมีทุกอย่างทั้งเงินทองทรัพย์สมบัติอำนาจ"
"จะว่าไปครอบครัวของมุกก็มีฐานะนะเปิดร้านจิวเวลรี่เลยมีตั้งหลายสาขาไม่ใช่หรือไง"
"แต่ถ้าเทียบความรวยสู้ครอบครัวของพี่ลีอองกับพี่อองรีไม่ได้หรอกนะ"
ฉันนั่งทำงานจัดงานไปเรื่อยไม่รู้หรอกว่าตอนนี้ใครจะคิดอะไรยังไงเอาเป็นว่าฉันขอเดินสายกลางใครดีมาฉันก็ดีไปใครทำฉันเจ็บฉันก็จะเอาคืนโดยเฉพาะแฝดนรกคู่นั้นแต่พักหลัง 2-3 วันมานี้พวกเขาดูพูดน้อยไม่ค่อยแกล้งฉันเหมือนเมื่อก่อนไม่รู้ว่ามีปัญหาอะไรเหมือนกัน
ช่วงบ่ายขณะที่พวกฉันกำลังนั่งทำงานประตูคอนโดก็ถูกเปิดเข้ามาพี่ลีอองกับพี่อองรีมีอาการเหนื่อยล้าสงสัยวันนี้น่าจะตากแดดพวกเขาเข้ามานั่งที่โซฟามองงานที่ฉันทำและมองข้าวของในห้องทุกอย่างยังอยู่เหมือนเดิมไม่มีอะไรเสียหายหรือสึกหรอทั้งนั้น
"ขอน้ำแก้วนึงดิ"
"มึงจะแดกคนเดียวเลยหรือไงไอ้ลีอองมาให้ฉันด้วยแก้วนึง"
ฉันรีบตักน้ำแข็งใส่แก้วเปิดน้ำอัดลมเทใส่แก้วให้พวกพี่ทั้งสองคนดื่มคงจะเหนื่อยจริงๆ ดื่มน้ำเสร็จก็แยกย้ายกันเข้าห้องไปอาบน้ำอาบท่าแล้วก็ปิดประตูเงียบจนพวกฉันรู้สึกเกรงใจจึงแยกย้ายกันก่อนดีกว่าเอาไว้พรุ่งนี้ค่อยนัดเจอกันที่ร้านกาแฟ
หลังจากที่เพื่อนๆ กลับไปประตูห้องทั้งสองก็เปิดออกมาวันนี้จะมีงานวันเกิดของเพื่อนพี่ลีอองกับพี่อองรีพวกเขาคุยกันออกมาฉันได้แต่นั่งฟังเงียบๆ คงจะหิ้วผู้หญิงกลับมากินอีกเหมือนเดิมสิท่า
"มุกเธอจะไปไหมเผื่อพวกฉันเมาเธอจะได้ขับรถให้พวกฉัน"
"นี่ฉันต้องมารับบทคนขับรถให้พวกพี่ด้วยเหรอจะให้ฉันคนเดียวทำทุกตำแหน่งเลยใช่ไหม?"
"อย่าบ่นได้ไหมช่วงนี้ไม่รู้ใครคาบข่าวไปบอกแม่ฉันว่าฉันชอบควงผู้หญิงมาที่คอนโดเลยโดนจี้โดนส่งคนตามมาดูตลอดเลย"
"เธอหรือเปล่าที่ไอ้อองรีมันพูดมาเมื่อกี้คือเธอใช่ไหม!"
"จะบ้าหรือไงไม่เกี่ยวกับฉัน ฉันไม่เคยพูดจะพูดทำไมพูดไปก็ไม่ได้เงิน"
"ดีแล้วเพราะถ้าเป็นเธอที่พูดฉันจะจับเธอมัดแล้วฟาดด้วยแส้เอาให้เลือดซิบเลย"
"โรคจิต!"
ฉันเดินหนีเข้ามาในห้องพี่ลีอองเพื่อหาชุดที่จะไปคืนนี้อยากรู้จังว่าใครเป็นคนไปบอกเรื่องนี้กับคุณป้าถึงว่าคุณป้าถึงได้ให้ฉันเข้ามาอยู่ที่นี่เพื่อคอยสอดส่องดูพฤติกรรมของสองหนุ่มนี่เอง
ผับS
ฉันเดินเข้ามาด้วยชุดมินิเดรสสีขาวส่วนสองหนุ่มมาด้วยเสื้อเชิ้ตสีขาวธรรมดาพวกเขาสนุกสนานเฮฮาแต่โลกมันก็กลมเหลือเกินเพราะฉันดันเจอเปตองที่นี่เปตองชวนฉันไปนั่งคุยกับเพื่อนๆมีเพื่อนที่ร่วมคลาสเรียนแค่สองคนที่เหลือเป็นเพื่อนจากสถาบันอื่นทั้งผู้หญิงและผู้ชายแต่ละคนดูเป็นสายปาร์ตี้ไม่น่าเชื่อเลยนะว่าเด็กเรียนอย่างเปตองจะมีเพื่อนแบบนี้ด้วย
"อันนี้ cocktail มีแอลกอฮอล์น้อยมากเผื่อมุกไม่ชอบดื่มแอลกอฮอล์"
"ขอบคุณนะเราคงดื่มมากไม่ได้เผื่อต้องขับรถพาพวกพี่ๆ กลับน่ะ"
ฉันสนุกสนานกับเพื่อนๆ จากที่ไม่อยากดื่มแต่ไอ้น้ำสีๆ นี่มันดันอร่อยเหลือเกินรู้ตัวอีกทีฉันก็ถูกหิ้วออกมาจากผับตั้งแต่ตอนไหนไม่รู้
"ไปหนายย~ จะพาฉันไปหนายย~"
"มึงขับไหวไหมไอ้ลีอองให้กูขับแทนไหม"
"คราวหลังอย่าเสือกพายัยนี่มาก็แล้วกันภาระฉิบหายหมดสนุกเลยกู"
ลีอองฝืนขับรถกลับมาที่คอนโดเขาปล่อยให้ไข่มุกนอนอยู่เบาะหลังไม่รู้ว่าเธอไปโดนตัวไหนมาตอนนี้ทั้งเมาทั้งเพ้อบางทีก็ร้องไห้หัวเราะอาการท่าจะหนักทั้งสองจึงรีบพากลับมาที่คอนโดก่อนที่เธอจะอาเจียนใส่รถของลีออง
- ผู้เขียน
