“งั้นพริมจะไปพูดกับคุณหญิงเองค่ะ” หญิงสาวคิดว่าการที่ตนเองจากไปคงจะจบปัญหาได้จึงไม่ลังเล พลันกัดเม้มเรียวปากเมื่อชายหนุ่มยื่นหน้าเข้ามาใกล้
“ไม่มีประโยชน์ เธอก็น่าจะรู้ถ้าท่านตัดสินใจอะไรแล้วก็ไม่มีเปลี่ยน”
คนตัวเล็กต้องเงยหน้ามองเพราะไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไร ทว่าในเสี้ยวนาทีนั้นพริมรตาต้องร้องเสียงหลงด้วยความตกใจเมื่อร่างถูกเหวี่ยงลงกลางเตียง
“เตรียมตัวเจ็บได้เลยพริมรตา” ครั้งนี้เขาไม่มีทางพลาดในการทำให้พริมรตาเจ็บไปถึงขั้วหัวใจ อย่างไรต้องเห็นน้ำตาของเจ้าหล่อนที่มาจากน้ำมือของตนเอง จากนั้นเหยียดยิ้มแล้วเดินปรี่ตรงไปขึ้นเตียง ขณะร่างอรชรลุกพรวดขึ้นเพื่อจะหนี
ทว่าแค่นาทีถัดมาเจ้าหล่อนก็ต้องตกอยู่ใต้อำนาจของเพลิง มือแกร่งกระชากร่างบอบบางกดลงเตียงอย่างแรง
สาวเจ้าถึงกับหัวใจเต้นไว เธอกลัว แต่ไม่อยากแสดงให้เขาเห็นและยังพยายามจะสู้พร้อมเฝ้ามองโครงหน้าคร้ามคม
“อย่า…” เสียงใสดังออกจากลำคอเ
