“เท่านี้ใช่ไหมที่ต้องการ”
สิ้นคำชายหนุ่มขยับตัวลุกขึ้น
“จะรีบไปไหนล่ะใหญ่ อยู่คุยกับแม่และหนูกานต์ก่อนสิลูก” อารดาใช้มือรั้งแขนของอาชาไว้ ทำให้ชายหนุ่มรีบสะบัดแขนออกอย่างรังเกียจ
“ทีหลังอย่ายุ่งกับผมหรือคนในครอบครัวของผมอีก”
อาชาไม่ลืมบอกถึงอีกหนึ่งเรื่องสำคัญ น้ำเสียงหนักแน่นพร้อมทั้งจริงจัง จะไม่อยู่เฉยแน่นอนถ้าผู้หญิงคนนี้มาริทำร้ายบิดาหรือแม้จะเป็นข้าวหอม
นัยน์ตาคมกริบวาวโรจน์และแข็งกร้าว ก่อนยิ้มร้ายกาจยามเห็นอารดาหน้าแดงเพราะฤทธิ์ของคำพูด
“ใหญ่ แต่แม่คิดถึงลูก”
อารดายังพยายามจะรั้งตัวลูกไว้ อยากทำตามความต้องการให้สำเร็จ ไม่เข้าใจเลยว่าคนของเธอสวยน้อยกว่าข้าวหอมตรงไหน ไยลูกชายถึงไม่ปรายตามองเลยสักนิดพร้อมยังเชื่อว่าผู้ชายย่อมต้องชื่นชอบกับความงามของหญิงสาวอยู่วันยังค่ำ
ฟากอาชาแสยะยิ้มร้ายอีกรอบและปรายตามองผู้หญิงที่กล้าเรียกตนเองว่า ‘แม่’
“ผมไม่ใช่ลูกของคุณหรอกครับ ถ้า
