อาชาไม่รอฟังคำจากเรียวปากเล็กอีกก้าวเท้าเดินออกจากห้อง ส่งผลให้ข้าวหอมต้องกระแทกลมหายใจออกมาแรงๆ ผู้ชายอะไรเผด็จการสิ้นดี ไม่เชื่อหรืออย่างไรว่าเธอเข้มแข็งพอจะต่อกรกับผู้หญิงคนนั้น
ชายหนุ่มนั้นเดินมุ่งหน้าหมายจะออกไปยังชายหาด อยากออกไปยืนมองท้องทะเลกว้าง จำได้ว่าเคยพาพวงชมพูมาเที่ยวในสถานที่แบบนี้ ก่อนหัวใจจะปวดหนึบรู้สึกถึงความเจ็บ ไม่คิดเลยว่าความรักจะอับปางลงและเป็นเหตุผลให้ไม่คิดเชื่อใจผู้หญิงคนไหนอีก
หัวใจถูกปิดตาย เขาเจ็บแล้วจำ ไม่ขอทำให้ตัวเองช้ำอีก ทว่าในพริบตาต่อมากลับมีหนึ่งเสียงดังขึ้นหยุดทุกความคิด สีหน้าของอาชาเข้มขึ้น
“คุณใหญ่ครับ คุณอารดาอยากจะทานข้าวเย็นด้วย”
คนเอ่ยไม่พ้นลูกน้องของปีศาจร้าย ฟากอาชาทำสีหน้าเหนื่อยหน่ายหัวใจ ไม่รู้จะมาตามรังควานกันไปทำไม สองมือเผลอกำมั่นเมื่อไม่ว่าจะผ่านมาแล้วกี่ปีรอยแผลภายในความทรงจำยังชัดเจนเสมอ ดวงตาคู่คมแผดกร้าวด้วยความเก
