“คุณใหญ่”
ฟากข้าวหอมนั้นรีบถลาตัวตามสามีไปทันทีด้วยใจนึกห่วง แม้โดนเขาปฏิเสธซ้ำแล้วซ้ำเล่าก็ตาม เธอพยายามเข้าใจอาชาและมองข้ามกิริยาแข็งกระด้าง ความหนักใจล้นทรวงในฉับพลัน ไม่รู้ชายหนุ่มจะรับไหวไหมเมื่อเรื่องของอารดาถือว่าหนักหนาที่สุดในชีวิต
เพียงแต่อยากให้เขาสู้ ไม่อยากให้หลีกเลี่ยงเพราะถ้ามัวแต่หนี ผู้หญิงคนนั้นจะยิ่งวิ่งไล่ตาม จนบางทีอาจจะทำให้อาชาสะดุดขาตัวเองล้มลง
สองเท้าก้าวฉับๆ เดินตามชายหนุ่มไป จนเห็นเขาไปหยุดเท้ายังหาดทรายสีขาวจึงค่อยๆ เดินไปจับมือไว้ ไม่ว่าจะโดนปฏิเสธอีกกี่ครั้งเธอก็ไม่ว่า เนื่องด้วยสักวันหนึ่งสิ่งนี้จะช่วยเยียวยาหัวใจดวงโต บางทีมือน้อยๆ คู่นี้จะกลายเป็นพลังอันยิ่งใหญ่ ถึงเหมือนการฝันลมๆ แล้งๆ ไปสักหน่อยก็ตาม
“ฉันไม่เป็นไร” อาชาหันมาบอกเสียงเรียบ แม้แววตาสั่นระริกและพยายามจะชักมือกลับ ทว่าไม่เป็นผลเมื่อในหนนี้ข้าวหอมจับมือของเขาไว้แน่นเหลือเกิน
หญิง
