เล่ม 2 จอมเถื่อนยอดรัก
“นังส้ม ในครัวไม่มีอะไรให้กินเลย แกทำอะไรของแกอยู่ห๊ะ ไปมุดหัวอยู่ที่ไหน”
“ฉันซักผ้าอยู่หลังบ้านจ้ะน้าแสง” สิริวรรณรีบขานรับ ในขณะที่กำลังซักผ้าอยู่หลังบ้าน เธอปาดเหงื่อที่เต็มใบหน้าของตัวเอง
บ้านของเธอยากจนมากไม่มีเครื่องซักผ้าหรือเครื่องอำนวยความสะดวกอะไรเลย ขนาดหุงข้าวยังใช้ไม้ฟืนที่เธอไปเก็บเอามาจากป่าข้างทาง
คนที่เรียกเธอโหวกเหวกอยู่นั้นคือมารดาเลี้ยงของเธอ บิดาได้ภรรยาใหม่และมีลูกด้วยกันอีกคน ท่านพาเธอมาอยู่บ้านมารดาเลี้ยง พอบิดาเสียเธอเลยต้องอาศัยอยู่กับแสงระวี โดนอีกฝ่ายโขกสับทุกวัน ส่วนน้องสาวของเธอที่กำเนิดจากแสงระวีก็สบายไปไม่ต้องทำอะไร เธอต้องออกจากโรงเรียนตั้งแต่ป. 6 เพราะที่บ้านไม่มีเงินส่งเรียน และออกมาทำงานช่วยที่บ้านส่งน้องสาวคนเล็กเรียน
ปัจจุบันเธออายุ 22 ปีแล้ว ยังไม่มีอะไรเป็นของตัวเองเลย แม้แต่เสื้อผ้ายังได้ใส่ของน้องสาวที่โละทิ้งมาให้
เงิ
