แววตาที่เคยหม่นเศร้า ตอนนี้เริ่มมีแสงบางอย่างสะท้อนกลับมา แสงของความหวังเล็กๆ ที่บอกเธอว่า บางทีชีวิตอาจกำลังเริ่มต้นใหม่อีกครั้ง
เช้าวันนั้นพลอยใสแต่งตัวเรียบร้อยในชุดสูทกระโปรงสีสุภาพ มือกำแน่นกับกระเป๋าสะพายข้างใบเล็ก เธอสูดหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะก้าวเข้าสู่ตึกสำนักงานสูงกลางเมือง ใจเต้นระทึกทั้งเพราะความกังวลและความตื่นเต้น เมื่อเจ้าหน้าที่ต้อนรับพาเธอมานั่งรอหน้าห้องสัมภาษณ์ พลอยใสพยายามกดสายตาลงกับเอกสารที่เตรียมมา เธอซ้อมตอบคำถามในใจอยู่หลายรอบเพื่อเรียกสติ ไม่ให้ความประหม่าเอาชนะ
“เชิญค่ะคุณพลอยใส” เสียงเรียกของเจ้าหน้าที่ฝ่ายบุคคลทำให้เธอลุกขึ้นยืน สูดหายใจอีกครั้งก่อนก้าวเข้าไปในห้องประชุมเล็กๆ
แต่ทันทีที่สายตาเธอปะทะกับบุคคลที่นั่งอยู่หัวโต๊ะ หัวใจเธอก็แทบหยุดเต้น ทำไมเรื่องราวมันถึงกลายเป็นแบบนี้เขามาอยู่ที่นี่ได้ยังไง โลกกลมเหลือเกิน เธอไม่อยากจะคิดเลยว่าทำไมโลกถึงกลมขนาดนี้ เ
