“เชิญนั่งครับ คุณพลอยใส” น้ำเสียงเรียบนิ่ง มือเขาเปิดแฟ้มประวัติที่วางอยู่ตรงหน้า ราวกับนี่คือแค่ผู้สมัครงานคนหนึ่ง ทั้งที่ในใจของทั้งสองคนกลับว้าวุ่นเหลือเกิน ฝ่ายชายกำลังคิดทบทวนอยู่ว่า เขาจะทำยังไงกับหญิงสาวดี ส่วนฝ่ายหญิงสาวก็รอลุ้นว่าเขาจะทักเธอก่อนหรือเปล่า แต่สิ่งหนึ่งที่เธอรับรู้และอยากทำที่สุด นั่นก็คือการออกไปจากตรงนี้ แต่เหมือนว่าเธอขาตาย เธอไม่สามารถก้าวขาออกไปจากห้องนี้ได้ เธอเลือกที่จะนั่งลง โดยที่เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเธอทำแบบนี้ไปเพราะอะไร
พลอยใสรู้สึกเหมือนโลกหมุนคว้าง เธอนั่งลงอย่างเกร็งๆ มือกำชายกระโปรงแน่น ความทรงจำเมื่อคืนวันนั้นแล่นเข้ามาในหัวชัดเจนยิ่งกว่าครั้งไหนๆ
เขาคือคนที่ทำให้เธอเสียความบริสุทธิ์ คนที่เธอหนีหายไปโดยไม่เหลียวหลัง และตั้งใจจะไม่เจอหน้าอีกตลอดชีวิต
แต่ตอนนี้เขากลับมานั่งอยู่ตรงหน้าเธอ ในฐานะผู้สัมภาษณ์งาน ที่เธอจำเป็นต้องพึ่งพาเพื่ออนาคตของตัวเอง เ
