One night stand เมียบำเรอแสนรัก

ภาพบาดใจ...2

"ไม่ต้องพูดอะไรแล้วค่ะ ภาพที่ฉันเห็นมันชัดเจนมากพอแล้ว" พลอยใสยกมือขึ้นห้าม ความเจ็บปวดและความเสียใจมันทำให้เธอ อยากออกไปจากตรงนี้ เธอไม่อยากจะฟังอะไรอีกแล้ว เสียงของเธอเต็มไปด้วยความเจ็บปวดเจียนตาย

เธอค่อยๆ ถอดแหวนที่สลักชื่อย่อของทั้งสองคนออกอย่างช้าๆ แล้วโยนมันลงไปที่พื้นอย่างไม่ใยดี สาธิตตกใจเป็นอย่างมาก แต่เขาก็สรรหาคำแก้ตัวดีๆ มาเพื่อแก้ตัวเรื่องนี้ไม่ได้เลย เพราะภาพตรงหน้ามันชัดเจนเหลือเกินหญิงชายสองคนที่อยู่ในสภาพไม่มีอาภรณ์หุ้มกายมันจะแก้ตัวอย่างไรได้อีกเล่า

"คุณระวีฉันยกผู้ชายคนนี้ให้คุณ เอาไปเลยผู้ชายเลวๆ แบบนี้ฉันไม่ต้องการอีกแล้ว ขอให้พวกคุณอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขนะ ถ้าไม่ศีลเสมอกันก็คงไม่เจอกัน" พลอยใสเอ่ยออกมาด้วยความเจ็บปวด เธอไม่ต้องการที่จะอยู่ในชีวิตผู้ชายที่พร้อมจะทรยศเธอ หน้าซื่อใจคดอย่างสาธิต ต่อให้เธอรักเขามากแค่ไหน เธอก็พร้อมที่จะเดินออกจากชีวิตของเขา เพราะสิ่งที่เขาทำกับเธอ เธอไม่สามารถอภัยให้เขาได้จริงๆ

ระวีมองภาพตรงหน้าด้วยความสมเพช เธอไม่อยากได้สาธิตหรอกนะ เพราะผู้ชายอย่างสาธิตไม่มีอะไรที่เธอจะต้องการเลยนอกจากเซ็กส์ของเขาเท่านั้น สาธิตคือความแปลกใหม่สำหรับเธอ แต่ถ้าจะให้เธอแต่งงานหรือรับสาธิตเป็นสามี เธอไม่ต้องการหรอกนะผู้ชายโลเลแบบนี้ไม่ควรมาอยู่ข้างๆ เธอหรอก

สาธิตหน้าซีดเผือด เขาพยายามจะเดินเข้ามาหาเธอ แต่พลอยใสถอยหลังหนี สิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้ามันทำให้สาธิตสังหรณ์ใจว่า เขากำลังจะเสียพลอยใสไปแล้วจริงๆ ไม่มีทางหรอก เขาเสียเธอไปไม่ได้ เขาต้องทำทุกอย่างเพื่อให้ยังมีเธออยู่ในชีวิตของเขา

"พลอยให้ผมอธิบายก่อน" สาธิตพยายามที่จะคว้าแขนของหญิงสาวเอาไว้แต่ทว่าพลอยใสก็สะบัดมันทันที เธอไม่ให้โอกาสเขาได้ยุ่งเกี่ยวกับเธออีก ความเจ็บปวดในตอนนี้ มันทำให้น้ำตาของเธอที่ไหลอาบสองแก้มถึงกับแห้งเหือด ไม่ใช่ไม่เจ็บหรอกนะ แต่มันเจ็บจนไม่มีน้ำตาอีกต่อไป และสิ่งที่เธอต้องทำตอนนี้ก็คือเดินออกมาจากชีวิตของสาธิตไม่ว่าเขาจะพูดอะไรก็ตาม

"ไม่มีอะไรต้องอธิบายแล้วค่ะ เพราะต่อให้คุณพูดอะไรก็ตาม ฉันก็ไม่เปลี่ยนใจอยู่ดี ความสัมพันธ์ของเราทั้งสองคน มันจบตรงนี้ ฉันขอถอนหมั้นคุณ แล้วอย่ามาให้ฉันเห็นหน้าอีก" พลอยใสกล่าวด้วยน้ำเสียงที่เด็ดเดี่ยวแต่ก็ยังคงสั่นเครือ การเดินออกมาจากชีวิตผู้ชายที่เธอคิดจะแต่งงานด้วยมันยาก แต่ถ้าเธอไม่ทำคนที่จะต้องเจ็บปวดไปทั้งชีวิต มันก็คือตัวเธอเอง เมื่อกล่าวจบพลอยใสก็หมุนตัวหันหลังเดินออกมาจากห้องนั้นทันที โดยไม่แม้แต่จะหันกลับไปมองอีกครั้ง หัวใจที่แตกสลาย กำลังพยายามรวบรวมเศษเสี้ยวของมันขึ้นมาใหม่ เพื่อเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่ไม่มีสาธิตอีกต่อไป