และแล้วเรื่องราวระหว่างเธอกับเขา ก็จบลงไป อย่างที่มันสมควรจะเป็น ทั้งสองคนต่างมีวิถีชีวิตของตนเอง และตอนนี้ก็เป็นเวลาเลิกงานของพลอยใส วันนี้เธอเดินทางโดยแท็กซี่ เพราะเธอรู้สึกไม่ค่อยสบายเท่าไหร่ พลอยใสก้าวลงจากแท็กซี่ด้วยสีหน้าที่เหนื่อยล้า เธอตั้งใจจะกลับเข้าห้องพักเงียบๆ แต่ทันทีที่เธอเดินถึงทางเข้า เธอก็ต้องชะงักเมื่อเห็นร่างชายคนหนึ่งยืนรออยู่ตรงนั้น ซึ่งเขาเป็นคนที่เธอไม่อยากเห็นหน้าที่สุด
“พลอย” เสียงทุ้มที่คุ้นหูเธอดังขึ้นเบาๆ พอเธอเห็นหน้าเขาเท่านั้นแหละ ดวงตาของเธอก็เบิกกว้างเล็กน้อย ก่อนจะหรี่ลงด้วยความระแวดระวัง ความสัมพันธ์ของเธอและเขา มันไม่เปลี่ยนไปและมันไม่มีทางเหมือนเดิม ไม่ว่าเขาจะมาด้วยเหตุผลใดก็ตาม เธอไม่มีทางต้อนรับเขา
“สาธิตนายมาทำไม” หญิงสาวเอ่ยถามออกไปด้วยเสียงห้วน สาธิตยกมือขึ้นเหมือนจะขอโอกาสเข้าใกล้ ก่อนที่เขาจะเดินเข้ามาใกล้ๆ เธอส่วนฝ่ายหญิงก็พยายามที่จะเดินถอย
