อย่ายุ่งกับลุงภารโรง

วีรบุรุษหรือปีศาจกันแน่

“เฮ๊ย!” ไอ้ร่างท้วมตาเหลือกลาญตกใจ เมื่อเห็นเพื่อนร่วมกระทำโฉดชั่วโดนถีบจนหน้าคว่ำ จากรองเท้าบู๊ตหนังสีดำของชายร่างใหญ่บึกบึนอย่างกับเดอะฮัก ผู้สวมหมวกหนังวัวและชุดแนวคาวบอยแสนเท่ ควงปืนยาวโชว์สามรอบก่อนจะตั้งลำจ่อตรงมาทางหน้าผากของไอ้ร่างท้วม ด้วยใจนิ่งสงบ แววตาดั่งเสือ

“เอื้อกกกก!!”

“มาทำเหี้ยอะไรในถิ่นกู!!!!” เดอะฮัก ผู้สวมหมวกหนังวัวและชุดแนวคาวบอยแสนเท่ ตวาดลั่นด้วยน้ำเสียงแกร่งกร้าวทรงอำนาจ “ไอ้พวกสารเลว!!!”

แสงโพล้เพล้จากดวงตะวันที่เพิ่งลาลับขอบฟ้า ไม่อาจทำให้เห็นรายละเอียดบนใบหน้าของชายผู้ถือปืนยาวได้แม่นนัก แต่อดีตจอมโจรผู้ยิ่งใหญ่ที่ไม่มีใครกล้าต่อกรในถิ่นนี้ คงจะเป็นใครไปไม่ได้ นอกจาก...

“สะ...เสือ เสือกล้า!” พอคาดเดาได้ว่าเป็นใคร ไอ้ท้วมก็รีบปล่อยร่างเกือบเปลือยของครูสาวแล้วถอยล่นกระถดหนีอย่างลนลานหวาดกลัว ราวกับเห็นผีอย่างไรอย่างนั้น พร้อมแหกปากตะโกนเรียกเพื่อน

“ไอ้...ไอ้...ยม ไอ้ยมโว๊ย!”

เสือกล้าไม่รอช้า แสดงอำนาจบารมีเหนือกฎหมายด้วยการกระชากไกปืนเตรียมเป่าสัตว์นรกสองตัวแล้วส่งลงไปอยู่ใต้รากมะม่วง

“กูจะนับถึงสิบ ถ้าพวกมึงวิ่งไม่ทัน พวกมึงได้กลายเป็นปุ๋ยในไร่ข้าวโพดแน่!!! สิบ!! เก้า!!!”

ขาดคำว่าเก้านั้นเอง...สองเดนท**นคลานปรู๊ดปร๊าดทุลักทุเลเหมือนหนูหนีตาย ก่อนจะพากันวิ่งหายวับไปในดงข้าวโพด ท่ามกลางแสงสลัวช่วงพลบค่ำต่ำคล้อย แสงจันทร์กระจ่างในคืนข้างขึ้นสว่างไสว

“โอวว...” ครูสาวดึงสติตัวเองกลับมา หลังจากช็อคไปเกือบนาทีกับเหตุการณ์ร้ายที่เกิดขึ้นและจบลงอย่างรวดเร็วจนตั้งตัวแทบไม่ทัน เงยหน้ามองชายร่างใหญ่ที่ยืนจังก้าอยู่ตรงหน้า ด้วยใจหวาดหวั่นพรั่นพรึง ไม่อาจแน่ใจได้ว่าชายตรงหน้าคือวีรบุรุษขี่ม้าขาวหรือเป็นปีศาจตัวใหม่กันแน่

“สะ...เสือ...เสือกล้า???” เพราะพอจะรู้ว่าคำว่าเสือของคนต่างจังหวัด หมายถึงขุนโจรนั่นเอง แล้วเธอจะกล้าดีใจกับการปรากฏตัวของขุนโจรได้อย่างไร แม้เขาจะถีบพวกมันจนหน้าคว่ำ เอาปืนขู่ไล่จนกระเจิง

“ค่ำมืดแล้ว ไม่ควรออกจากบ้านนะครู อย่าลืมว่าที่นี่ไม่ใช่กรุงเทพฯ” เสียงห้าวหาญเต็มไปด้วยพลังของชายวัยกลางคน ไม่ได้บอกว่าเป็นห่วงสวัสดิภาพของเธอ มากกว่าการตำหนิเล็ก ๆ

“หืม?” ทำไมเสียงคุ้น...

“กระโปรงเปิดแบบนี้ เดี๋ยวสัตว์เลื้อยคล้านก็กระโจนกันเข้าไปหรอก”

“อุ๊ย!!!” เธอตาเหลือก เพิ่งนึกได้ว่าทั้งเสื้อเชิ้ตและกระโปรงเปิดอยู่ ก็เลยรีบจัดแต่งเสื้อผ้าให้เข้าที่เข้าทางปกปิดจุดสงวนทั้งช่วงบนช่วงล่างจนมิดชิด

“อือ ขอบคุณนะคะ” หัวใจยังเต้นหนักอยู่ ขณะพยายามจะลุกขึ้นยืนให้ได้ แต่สองขากลับไร้เรี่ยวแรง จึงทำให้ล้มนั่งลงไปอีก “โอ๊ย!”