แต่เขาก็ยังตามตื๊อไม่เลิก ด้วยการส่งไลน์มาหาเกือบทุกคืน เรียกพบที่ห้องทำงานบ่อย ๆ พยายามถึงเนื้อถึงตัวตามแต่โอกาสจะอำนวย
“อะไรนะ...ขอโทรหาได้มั้ย...อีตา ผอ.หน้าหม้อนี่ จะให้บอกกี่ครั้งว่าไม่เอา ต่อให้หย่าก็ไม่เอา”
เพราะอะไรน่ะเหรอ เพราะเขาไม่ใช่สเป๊คของเธอไงล่ะ เธอไม่ได้ชอบผู้ชายตี๋ขาวแบบ ผอ. แต่ชอบผู้ชายหล่อเข้มแบบไทยต่างหากล่ะ
แต่...เธอก็ไม่เคยรู้ตัวหรอกนะว่าชอบแนวนี้ กระทั่งได้ใกล้ชิดกับลุงภารโรงผู้ดุดันเมื่อหัวค่ำ ถึงได้รู้ความต้องการของตัวเอง
ความปรารถนาลึกเร้นจากภายในที่เรียกร้องให้เธอปลดปล่อยตัวเองออกจากทุกกฎเกณฑ์ และยอมรับความสุขที่ใฝ่หามานาน
“โอวว...โทรมาจริงเหรอ???”
เบอร์โทรของ ผอ.ธวัชชัยปรากฏบนหน้าจอโทรศัพท์ของเธอ แสดงการโทรเข้ามา...
“เฮ่อ...” ถึงไม่อยากรับ แต่ก็คงต้องรับ เพื่อจะพูดกับเขาเป็นครั้งสุดท้าย ว่าเธอไม่เล่นด้วยแน่นอน
“ดึกแล้วนะคะ ผอ.” น้ำเสียงรำคาญนิดๆ
“
