“ค่ะ” สิตาลตอบรับ แต่เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายหันกลับมาจ้องตาดุๆ เธอเลยรีบปฏิเสธ “ฉันหมายความว่าจะรีบไปขึ้นเรือค่ะ”
สายตาขึงดุจึงเปลี่ยนเป็นปกติ เธอรีบปีนขึ้นเรือไปโดยมีเขาช่วยพยุงขึ้น
เมื่อขึ้นมาถึงบนเรือแล้ว ราเมศก็ประจำที่คนขับ สิตาลเลยเดินไปยืนข้างๆ นาทีนั้นตอนที่เรือออกแล่นไป ราเมศลอบมองเสี้ยวหน้าสวยของคนที่ยืนอยู่ใกล้ๆ ก็เกิดอาการหัวใจเต้นผิดจังหวะขึ้นมา ก่อนที่เจ้าตัวจะรู้ว่ามีคนลอบมองเลยหันมาเลิกคิ้วมองเขาบ้าง
“มองหน้าฉันมีอะไรเหรอคะ”
“ดูเหมือนคุณจะคิดมากเรื่องปาหนันนะ ผมแค่สงสัยว่าคุณไม่อยากเป็นเมียผมมากเลยหรือไง ทั้งที่คุณก็เป็นเมียผมไปแล้ว ความจริง มันไม่สามารถเปลี่ยนได้” เขาแสร้งถาม อยากรู้ว่าเธอคิดอย่างไรเรื่องปาหนันกันแน่
“ไม่มีผู้หญิงคนไหนอยากได้ชื่อว่าเป็นเมียน้อย เมียเก็บ เมียลับหรอกค่ะ ยิ่งคุณทำให้ฉันเป็นเมียอย่างไม่สมยอมด้วย คุณเป็นผู้ชาย คุณไม่เข้าใจหรอกค่ะ”
“เข้าใจสิ ผ
