“ไอ้ราเมศ! ไอ้คนชั่ว!” นายสาโรจน์กัดกรามแน่น ไม่สามารถทนฟังเสียงของคนสองคนภายในบ้านได้อีกต่อไป ยิ่งเวลานี้ เสียงของสิตาลดังแว่วออกมา…
“โอ๊ย เบาๆ หน่อยสิคะ คุณทำแรงเกินไปแล้ว”
มือหนาย่นตามวัยผลักประตูเข้าไป ไม่สนใจนายหัวครามที่พยายามห้ามเสียงหลง
“ใจเย็นครับคุณลุง” เพราะเกรงว่าคุณลุงคุณป้าจะเจออะไรแบบที่ตนฟังแล้วจินตนาการออกมาเป็นฉากเรตยี่สิบบวก แต่หัวใจของคนเป็นพ่อทนต่อไปไม่ไหวแล้ว
และเมื่อบานประตูเปิดออกกว้าง ภาพที่ทุกคนเห็นคือ...ผู้ชายหล่อเหลาราวกับนายแบบลูกครึ่งกำลังใช้ฝ่ามือประคองอุ้งเท้าของสิตาลอย่างไม่ขัดเขิน ไม่ใช่เพียงแต่สาวๆ บนเกาะนี้ แม้แต่ผู้ชายตัวโตอย่างเขาก็ถูกเจ้าหอยเม่นดำเล่นงานเอาบ่อยๆ
หลังจากดื่มหวากเข้าไป สิตาลเริ่มมึนเล็กน้อย แล้วคอยเฝ้ามองเขาอย่างหวาดระแวง ราวกับว่าเขาจะหลอกเธอมามอมเหล้า บรรยากาศก็เป็นใจ สิตาลร้ายกาจไม่เบา ราเมศเหลือบไปเห็นในกระเป๋าที่เธอเปิดหยิบขอ
