“ก็ได้ค่ะ มีนจะใจเย็น” ฉันสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ พร้อมกับกำมือแน่น พยายามสงบสติอารมณ์ของตัวเอง
“ผู้หญิงแบบนี้เหรอที่แกอยากได้มาเป็นแม่ของลูก”
ดูแม่พี่ต้าพูดเข้าสิ เพราะแบบนี้ไงอารมณ์ฉันถึงขึ้น ไม่ใช่ว่าอยากจะก้าวร้าวไม่มีเหตุผล แต่เพราะพูดดีทำดีแล้วก็ยังไม่เป็นที่พอใจ
หนำซ้ำยังกลั่นแกล้ง ดูหมิ่นดูแคลนฉันสารพัด เพราะเห็นว่าฉันอ่อนแอไม่สู้คนก็เลยคิดจะพูดจะทำยังไงกับฉันก็ได้
“เรื่องคู่ชีวิตให้ผมตัดสินใจเองได้ไหมครับ ปกติมีนก็ไม่ได้เป็นแบบนี้” มองออกว่าพี่ต้าเองก็หัวเสียไม่น้อย แต่เพราะผู้หญิงที่ยืนอยู่ตรงหน้านั่นคือแม่ เขาจึงทำได้แค่พูด
“แกนี่มันโง่ ๆ จริงนะ ก็เพราะมันอยากจะจับแกไงถึงได้ต้องเสแสร้ง”
“พอสักทีเถอะค่ะ!!” ในที่สุดฉันก็โวยวายออกมาอีกครั้ง ทั้งที่คิดว่าจะอยู่สงบแล้วแท้ ๆ แต่มันทนไม่ไหวจริง ๆ
“นี่!!” แม่พี่ต้าทำท่าจะอ้าปากหาเรื่อง ฉันจึงต้องรีบพูดแทรก
“จะอยู่หรือจะกลับเลือ
