ไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหนฉันรู้สึกตัวขึ้นมาท่ามกลางความมืดเพราะทั้งตาและมือถูกผ้าปิดเอาไว้ ก่อนจะได้ยินเสียงคนคุยกัน
“รีบจัดการซะ จะทำยังไงกับนังนี่ก็แล้วแต่พวกแก”
เสียงของผู้หญิงออกคำสั่ง ทำให้ฉันเริ่มคิดสงสัยว่าเธออาจจะเป็นว่าที่คู่หมั้นของพี่ต้า และหากเป็นเธอจริง ๆ ก็อำมหิตเกินไปแล้ว
“ทำอะไรก็ได้จริง ๆ เหรอครับ”
“ใครห้ามพวกแกล่ะ ทำให้มันไม่กล้ากลับไปยุ่งกับว่าที่คู่หมั้นของฉันอีก”
หัวใจดวงน้อย ๆ มันกระตุกวูบไหวทันทีเมื่อได้ยินบทสนทนานั้น และมั่นใจว่าเสียงผู้หญิงที่พูดขึ้นต้องเป็นอันนาคู่หมั้นของพี่ต้าแน่นอน ฉันไม่ได้คิดไปเองแน่ ๆ
“เธอทำแบบนี้ทำไมอันนา” ฉันถามออกไปผ่านความมืด ทำให้เสียงที่คุยกันอยู่ก่อนหน้านี้เงียบไป
“ฉันงั้นเหรอ? เธอต่างหากที่แส่หาเรื่องใส่ตัว”
เธอโทษฉันโดยไม่คิดเลยว่าสิ่งที่ตัวเองทำมันผิด ไม่เกรงกลัวกฎหมายบ้างหรือไง หรือคิดว่าครอบครัวรวยแล้วจะจับตัวใครมาก็
