“ต้องผลักกันแรงขนาดนี้เลยหรือไง”
“มีนขอโทษค่ะ ไม่ได้ตั้งใจ”
“นี่ขนาดไม่ตั้งใจนะ ถ้าตั้งใจพี่ไม่ล้มลงไปเลยเหรอ”
พูดจบพี่ต้าก็หันหลังให้ ดูท่าทางเหมือนครั้งนี้ฉันจะถูกโกรธเข้าแล้วจริง ๆ ก็เขาพูดไม่รู้เรื่องนี่ ตอนนี้ฉันอยากโฟกัสแค่การเอาชนะใจแม่ เรื่องอื่นไว้ทำทีหลังก็ได้นิ
“อย่าโกรธมีนเลยนะคะ มีนขอโทษจริง ๆ” ฉันพยายามบอกอย่างใจเย็นแล้วเดินเข้าไปสวมกอดเขาจากด้านหลัง
“ตามใจเธอเถอะ อยากทำอะไรก็ทำ” พี่ต้าแกะแขนฉันออกอย่างไม่ใยดี ก่อนจะเดินออกจากห้องไปพร้อมเสียงปิดประตูดังปัง
แรงปิดทำให้ลมพัดเข้ามาตีกระแทกหน้าฉัน หัวใจพลันรู้สึกเหน็บหนาวขึ้นมา นอกจากต้องพยายามเอาใจแม่แล้ว ฉันยังต้องมาโดนแฟนโกรธอีก
ทำไมชีวิตรักของฉันมันยุ่งเหยิงได้ขนาดนี้นะ
ยอมรับว่ารู้สึกเหนื่อยและเซงเอามาก ๆ ลำพังแค่ต้องสู้กับคำพูดร้าย ๆ ของแม่ฉันก็หมดแรงจะทำอย่างอื่นแล้ว ตอนนี้พี่ต้ายังมาประชดฉันอีก
เฮ้อ
ถึงจ
