ได้ฟังเรื่องที่ดาบีเล่าก็อดเห็นใจไม่ได้ อยากจะเสนอความช่วยเหลือแต่รู้ดีว่าเพื่อนของฉันคนนี้คงไม่รับแน่ ๆ เพราะเธอเป็นคนขี้เกรงใจ
ถึงเวลาเลิกเรียนวันนี้พี่ต้ามารับฉันที่มหาวิทยาลัย จริง ๆ อยากจะชวนดาบีกลับด้วยกันแต่เธอบอกว่าผู้ชายคนนั้นเขาสั่งให้ซื้อของไปให้ที่สนามบอล ถ้าจำไม่ผิดเขาน่าจะชื่อ ‘ฉลาม’ เพราะเขาเป็นหนุ่มฮอตของมหาวิทยาลัยและมีดีกรีเป็นถึงลูกชายท่านอธิการบดีเจ้าของมหาวิทยาลัยแห่งนี้
“ทำหน้าเครียด ๆ มีเรื่องอะไรไม่สบายใจหรือเปล่า หรือว่าพี่ทำอะไรให้ไม่พอใจ” พี่ต้าหันมาถามอย่างเป็นกังวล เขาคงคิดว่าฉันโกรธอะไรแต่ความจริงแล้วกำลังเครียดเรื่องเพื่อนอยู่
“มีนคิดมากเรื่องดาบีน่ะค่ะ”
“เพื่อนเธอคนนั้น?”
“ค่ะ เธอดันไปมีปัญหากับลูกชายท่านอธิการบดีจนต้องตกไปเป็นเบ๊คอยทำตามคำสั่งเขา มีนกลัวว่าดาบีจะถูกหลอกเธอยิ่งซื่อ ๆ ไม่ค่อยทันคน”
“แล้วเพื่อนได้ขอให้ช่วยอะไรหรือเปล่า”
“ไม่เลยค่ะ
