มาถึงที่กรุงเทพ วันนี้พี่ต้าพาฉันนอนที่คอนโดไม่รู้เพราะอะไรเหมือนกัน
“นั่งรอตรงนี้นะ” พี่ต้าจับฉันนั่งรอที่โซฟา จากนั้นเขาก็หายเข้าไปในห้อง
ทำเอาฉันรู้สึกแปลกใจว่าอีกฝ่ายจะเซอร์ไพรส์อะไรอีก คงไม่ได้ซื้อของแพง ๆ ให้ใช่ไหม
ไม่นานพี่ต้าก็เดินออกมาจากห้องพร้อมกับเอามือพ่ายหลัง เขาหยุดตรงหน้าฉันที่นั่งอยู่
“คะ?” ฉันขมวดคิ้วถามอย่างแปลกใจเพราะพี่ต้าเอาแต่ยืนยิ้ม
พี่ต้าเอามือที่พ่ายหลังอยู่ ยื่นมาตรงหน้า ในมือคือกล่องสีน้ำเงิน ไม่ปล่อยให้สงสัยนานพอเขาเปิดกล่องนั้นให้ดูฉันถึงกับต้องอ้าปากค้าง เพราะมันคือสร้อยเพชร
“ของขวัญก่อนวันแต่งงานครับ”
“ตะ… แต่พี่ต้าเพิ่งจะให้รถมีนเองนะคะ”
“พี่จะให้ของขวัญทุกวันเลยดีไหม”
ดูเขาพูดสิ สายตาคู่นั้นช่างมีความสุข แต่ฉันเนี่ยถึงกับต้องกุมขมับ
“มะ… มันคงไม่ดีหรอกค่ะ”
“เดี๋ยวพี่ใส่ให้นะ”
พี่ต้าบอกพร้อมยิ้มกว้างจากนั้นก็หยิบสร้อยมาสวมใส่ที่คอให้
